مطالعۀ تطبیقی سیاست های واکنشیِ آموزشی کشورهای آلمان، کره جنوبی و ایران در دورۀ پاندومی کوید-19
آرشیو
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تحلیل تطبیقی سیاست های رسمی و میدانی اتخاذشده در حوزه آموزش در سه کشور آلمان، کره جنوبی و ایران انجام گرفت، که این سیاست ها در دوره تعطیلی اجباری ناشی از کروناویروس اتخاذ شده بود. این مطالعه در سطح بین المللی انجام شد. بدین منظور به صورت هدفمند دو کشور آلمان و کره جنوبی که در دو قاره آسیا و اروپا به لحاظ صنعتی، تکنولوژی و آموزشی سطح بالایی دارند؛ به همراه ایران به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. برای تحلیل و مقایسه سیاست های آموزشی کشورهای نمونه در مقوله های تصمیم گیری، استراتژی، راه های جایگزین و ابزار مورد استفاده، از روش تفاوت استفاده شد. داده های مورد نیاز به شیوه اسنادی-توصیفی از تصمیم های اجرایی که در پورتال های رسمی آن کشورها ثبت شد؛ و مقالاتی که از وضعیت کشورهای نمونه در مقوله آموزش آنلاین و کروناویروس چاپ شده است، گردآوری شد. نتیجه تحلیل داده های توصیفی نشان داد هر سه کشور مورد بررسی، در مقوله های تصمیم گیری، پیداکردن راه های جایگزین آموزش حضوری و تولید ابزار متناسب با آموزش آنلاین، به صورت نسبی موفق عمل کردند. تنها تفاوت در مقوله استراتژی بود. این نتایج نشان داد که کشور جمهوری اسلامی ایران به رغم تلاش برای جبران آموزش حضوری، فاقد استراتژی مناسب و یکنواخت برای رسیدن به هدف بود. آلمان توانست به صورت نسبی در سیاست مناسبی اتخاذ کند. اما نتایج نشان داد جامع ترین سیاست های آموزشی در دوره همه گیری کوید-19 توسط کشور کره جنوبی انجام شد.Comparative Study of Reactive Education Policies in Germany, South Korea and Iran Period Covid 19 Pandemic
The aim of this study was to make a comparative analysis of the official and field policies in the field of school education adopted by the three countries (Germany, South Korea, Iran), during the forced closure period due to the coronavirus. Given this goal and the common denominator of the crisis, it was decided that this study should be conducted internationally among all countries of the world. For this purpose, the two countries of Germany and South Korea, each of which has a high level in terms of industry, technology and education in Asia and Europe were selected along with Iran as the final sample. The difference method was used to analyze and compare the educational policies of the sample countries in the categories of decision making, strategy, alternative ways and tools. The required data in the form of a descriptive-descriptive version of the executive decisions registered in the official portals of those countries; and articles on the status of sample countries published in the online education and coronavirus categories. The results of descriptive analysis showed that all the three countries were relatively successful in terms of decision-making, finding alternative ways of face-to-face education and producing appropriate tools for online education. The only difference was in the strategy. The results showed that the Islamic Republic of Iran, despite efforts to compensate for face-to-face training, lacked an appropriate and uniform strategy to achieve the goal.
تبلیغات
