آرشیو

آرشیو شماره ها:
۲۸

چکیده

La fiction théâtrale novatrice de B.-M. Koltès qui a marqué la scène de représentation française des années 80, est connue chez la critique littéraire contemporaine pour la poétique de dispute et de conflit dans une dimension fort argumentative - polémique. La rhétorique judiciaire -énonciative de Koltès tient son originalité de ce qu’elle a excellemment su accorder la priorité à la voix et la parole du personnage, afin de condamner par le moyen du langage la brutalité et la violence de la condition humaine qui tourne dérisoirement au tragique. Ce qui est remarquable dans l’œuvre littéraire de Koltès, c’est nécessairement et d’une manière expressive et métaphorique, la verbalisation de rapports (de force) tenus entre les personnages qui ne s’accordent en rien dans un monde où tout sent la haine, la désagrégation, la solitude, le désespoir, la souffrance, etc. L’objectif principal de cette étude est d’analyser, dans une approche linguistique-conversationnelle l’engendrement de la parole conflictuelle koltésienne dans ses deux dernières pièces, Le Retour au désert et Robert Zucco, trahissant à la fois toutes les deux, la notion socio-philosophique de la controverse et la non-communication au sens logique du terme chez les êtres scéniques qui n'ont rien à signifier de leur vie frappée de violence.

گفتمان تنش آلود در بازگشت به برهوت و روبرتو زوکوی برنار-ماری کُلتِس

تخیل ادبی بی نظیرِ برنار-ماری کُلتِس، نمایش نامه نویس برجسته در دهه هشتاد قرن بیستم میلادی، در پیشگاه منتقدین ادبی معاصر فرانسوی زبان به بوطیقای تنش و خشونت شهره شده است. اصالت اندیشه گفتمانی-استدلالیِ این نویسنده جوان، متأثر از نبوغ فراوان او در اولویت بخشیدن به اصل صدا و کلام پرسوناژهاست که بدین طریق مضمون فلسفی پوچیِ سرنوشت بشر را روی صحنه نمایش می برد. آنچه بیش از همه در ادبیات نمایشی کلتس جلب توجه می کند، این است که او توانسته است به شکل استعاری، در آثار خود به نحو شگفت انگیزی کیفیت رفتارهای خشونت آمیزِ متقابل انسان ها (پرسوناژها) که برپایه قدرت و زورگویی شکل گرفته است را تجسم بخشد؛ بر این اساس پرسوناژهای او در رفتارهای زبانی خود از هیچ قانون یا منطق کلامی پیروی نمی کنند و مدام درحال بگومگو و مشاجره هستند؛ البته این تنش اغلب از سطح زبان فراتر می رود و به برخورد فیزیکی در حد مرگ منتهی می شود. شایان ذکر است، به نقل از خود کُلتِس (1999 : 109)، نمایش نامه های او آیینه تمام نمای زندگی به اصطلاح مدرن ما انسان ها هستند. در این نوشتار، زبان شناختیِ زمینه پیدایش گفتار تنش آلود از ورای دیالوگ های پرسوناژهای کلتس در دو نمایش نامه مهم بازگشت به برهوت و روبرتو زوکو مطالعه و تحلیل خواهد شد.

تبلیغات