دراسه أسلوبیه مقارنیه للخطبه ۲۷ والرساله ۲۸ من نهج البلاغه (المستوی الترکیبی) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
الأسلوبیه هی منهج علمی وتطبیقی فی دراسه وتحلیل النصوص وهی تحاول التعرف على الأفکار والذوات الداخلیه للمؤلف عبر الظواهر الأسلوبیه وکشف علاقتها بالمعانی المؤسسیه. فهذه الدراسه وفقًا للأسلوبیه المقارنیه. تهدف الی دراسه أبرز مظاهر المستوی الترکیبی فی خطبه ۲۷ ورساله ۲۸ لنهج البلاغه من خلال المنهج الترکیبی – الإحصائی کما یحاول تبیین الفروق والتشابهات لهذین الأدبیین المختلفین. ومن خلال الدراسه المقارنیه بین هذین النصین علی المستوی النحوی تبیّن أن هناک الکثیر من أوجه التشابه بینهما مثل غلبه تواتر الجمل الفعلیه والإخباریه القصیره، والطرق المتناسقه الأخری، وعلی الرغم من وجود الاختلاف بین الأجناس الأدبیّه، إلّا أنّهما متقاربان فی الأسلوب حیث یقدّمان دلالات وإیحاءات متشابهه للملتقی. على الرغم من أوجه التشابه الموجوده، فإنّ الاختلافات الکمیه والنوعیه فی البنیه النحویه، مثل النسبه العالیه لاستخدام الاستفهام الإنکاری وتقنیه التکرار النحوی، وأولویه أنواع الجمل فی الرساله، والاختلافات الأخرى، أدّت إلی سیاق مختلف وفرید لکل منهما، وتستحضر المعانی الدلالیه المناسبه لکل نص بطریقه فعاله ومقنعه فی ذهن الملقی.بررسی و تحلیل سبکشناسی تطبیقی خطبة ۲۷ و نامه ۲۸ نهج البلاغه (مطالعه موردی لایه نحوی)
سبکشناسی، روشی علمی وکاربردی در بررسی و تحلیل متون است که از طریق بازشناسی مختصات سبکیِ پربسامد و کشف پیوند آنها با معانی نهادینهشده در متن، سعی در شناخت افکار و کشف درونیات مؤلف دارد. این پژوهش تلاش دارد تا با روش توصیفی ـ تحلیلی، آمیخته با روش آماری به تبیین برجستهترین نمودهای لایه نحوی خطبه ۲۷ ونامه ۲۸ نهجالبلاغه، در بستر سبکشناسی تطبیقی پرداخته و وجوه تمایز و تشابه مختصات سبکی این دو گونه متفاوت ادبی را بازیابی و در نهایت، سبک هر یک را توصیف کند. بررسی تطبیقی این دو متن در لایه نحوی نشان میدهد که شباهتهای قابل تأملی همچون غلبه بسامد جملههای فعلیه وخبری کوتاه و یا کاربرد تقریباً برابر مدالیتههای فعلی، سبک این دو متن را علیرغم اختلاف گونههای ادبی، به هم نزدیک ساخته و دلالتهای معنایی مشابهی را در برابر دیدگان مخاطب ارائه میکند. با وجود این تشابهات، تفاوتهای کمی و کیفی ساختارهای نحوی، همچون بسامد بالای کاربرد استفهامهای انکاری، تکرارهای نحوی وپیشآیی بخشهای جمله در نامه ودیگر تفاوتها، بافتی متفاوت و منحصربهفرد برای هر کدام از آنها رقم زده و دلالتهای معنایی متناسب با هر متن را بهصورت مؤثر و قانعکنندهای در ذهن مخاطب تداعی میسازند.