لزوم ایجاد امکانات پذیرش گردشگران و فراهم آوردن تسهیلات متناسب با انتظارات آن ها و بر اساس معیارهای گردشگری پایدار از موضوعاتی است که در گردشگری ضرورتاً مورد توجه قرار می گیرد. یکی از چالش های دست اندرکاران مراکز اقامتی جلب رضایت گردشگران است، به نحوی که زمینه بازگشت دوباره گردشگر، تبلیغات دهان به دهان و تداوم کار خود را فراهم آورند. در این پژوهش عوامل مؤثر بر افزایش رضایت گردشگران از اقامتگاه های بوم گردی شهرستان دماوند بررسی شده است. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی پیمایشی است و با روش همبستگی و رگرسیون چندمتغیره صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش دربردارنده چهارصد گردشگری است که در بهار و تابستان 1399 تجربه اقامت در اقامتگاه های بوم گردی شهرستان دماوند را داشته اند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران و به صورت غیرتصادفی دردسترس، 196 نفر برآورد شده است. ابزار گردآوری داده ها و سنجش متغیر ها پرسش نامه بوده که میزان اعتبار روایی آن از سوی ده نفر از استادان حوزه گردشگری و متخصصان نرم افزار تجزیه و تحلیل آماری تأیید شده است. میزان پایایی پرسش نامه با بهره گیری از آزمون کرونباخ با رقم 86/0 در سطح بالایی تأیید شده و داده ها با بهره گیری از نرم افزار اس پی اس اس تجزیه و تحلیل شده است. بنابر نتایج پژوهش، بین متغیرهای موقعیت و دسترسی اقامتگاه با افزایش رضایت گردشگران رابطه معنادار وجود ندارد، درحالی که رابطه بین متغیرهای ارائه خدماتِ با کیفیت بالا و عملکرد کارکنان با افزایش رضایت گردشگران معنادار است. گردشگران مطالعه شده از موقعیت و دسترسی اقامتگاه های مدنظر راضی و از متغیرهای کیفیت بالای خدمات و عملکرد کارکنان ناراضی بوده اند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون بیانگر تأثیر نسبی موقعیت و دسترسی اقامتگاه، کیفیت خدمات و عملکرد کارکنان اقامتگاه بوم گردی در افزایش میزان رضایتمندی گردشگران است و در این میان، کیفیت خدمات تأثیر نسبتاً بیشتری در افزایش رضایت گردشگران دارد.
