گاز ازن در سال 1839 توسط شونباین کشف شد و تا سال 1850 کسی نمی دانست که این گاز یکی از گازهای تشکیل دهنده جو است. ازن در حدود 6- 10 *6 درصد از حجم هوا را تشکیل می دهد و به صورت ناهمگن در جو توزیع شده است. حدود ده درصد آن در تروپوسفرو نود درصد دیگر در استراتوسفرموجود می باشد. چون ازن فراوانترین اکسیدکننده فتوشیمیایی موجود در جو است استاندارد ملی کیفیت هوا ی امریکا بر اساس آن تنظیم شده است. بر اساس این استاندارد حضور ازن در غلظتهای بیش از 12/0 قسمت در میلیون در سطوح پایینی جو خطرناک خواهد بود وجود مقادیر بالاتر بیانگر تولید ازن توسط منابع انسانی است. ازن تروپوسفری در سطح زمین یک آلاینده محسوب می شود زیرا در تبدیل آلاینده های اولیه به آلاینده های ثانویه نقش موثری ایفا می نماید.
در این پژوهش اطلاعات ده ساله ازن کلی شهر اصفهان از سال 1995 تا 2005 میلادی و اطلاعات ازن سطحی در سال 2002 میلادی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از انجام پژوهش تعیین متغیر های جوی موثر بر غلظت ازن کلی و سطحی می باشد. در انجام این پژوهش از روشهای آماری استفاده شده و ابزار تحلیل نرم افزارهای SPSS و EXCEL است. نتایج بیانگر این نکته است که توزیع ازن کلی رابطه معنی داری با پایداری وضعیت جوی نداشته وبیشتر تحت تاٌثیر دما و سرعت باد در لایه های فوقانی به ویژه لایه 50 میلی باری می باشد. توزیع ازن سطحی هم بستگی بیشتری بامتغیرهای های آب و هوایی سطح زمین دارد به ویژه افزایش دما و ساعت آفتابی سبب تولید ازن بیشتر در سطح زمین است.
