امروزه ثابت شده است که اغلب حوادث در صنایع به علت اعمال نا ایمن و شرایط نا ایمن به وقوع می پیوندند. در کلیه کشورهای جهان و از جمله در کشور ما ایران ، صنایع ساختمان سازی ، نرخ مرگ و میر نسبتاً بالایی دارند
مطالعات نشان داده اند که شیوه های سنّتی ایمنی در ساخت و ساز برای مقابله با خطرات جدید ،کافی نیستند.از این رو برای شناسایی پتانسیل راههای افزایش ایمنی ، متدولوژی های گوناگونی به کار گرفته می شوند. یکی از متدهای بکار گرفته شده در سالهای اخیر ، استفاده از برنامه جامع ارتقاء سلامت در محیط کاری می باشد. ارتقاء سلامت به کارکنان کمک می کند تا شیوه های کاری و زندگی خود را به منظور حرکت به سوی ""سلامتی مطلوب"" تغییر دهند
با توجه به انواع متدهای موجود ، استفاده از شبکه بایزین ، به عنوان یک مدل پایه پیشنهاد می شود . در این مدل فاکتورهایی مشتمل بر فاکتورهای ""جوّ ایمنی"" و ""تجربه شخصی"" در زمینه ساخت و ساز دخالت دارند . این فاکتورها بر روی رفتار انسانی که با ایمنی ساخت و ساز مرتبط هستند ، تاثیر گذار می باشند
ارزیابی ها نشان داده اند که کنترل مشترک هر دو فاکتور ""جوّ ایمنی"" و ""تجربه شخصی"" در ارتقاء سلامت و ایمنی محیط کار می توانند مؤثرتر باشند. با استفاده از شبکه بایزین و بر اساس تئوری احتمالات، پیش بینی رفتار ایمنی انسان تحت یک سری از شرایط خاص در صنعت ساخت و ساز امکان پذیر می باشد
