بازار سرمایه با هدایت سرمایه های ریز راکد به فرایند تولید، نقش مهمی را در اقتصاد کشورها ایفا کرده، به عنوان شاخص تب نمای اقتصادی عمل می کند. بنابراین، توجه به مبانی اساسی تصمیم گیری این نوع بازارها به خصوص در ایران که ادبیات جوانی در این باره دارد، ضروری می نماید. با نگاهی به ادبیات این بازار ملاحظه می شود که سود و زیان، مبنای اصلی بیش تر تصمیم گیری هایی چون مدل های ارزشیابی و قیمت گذاری سهام است که صحت، دقت، قابلیت اعتماد، اطمینان و قابلیت پیشگویی آن، رابطه مستقیمی با صحت چنین تصمیم گیری هایی دارد. ولی وجود ضعف ونارسائی های عمده در فرایند تهیه آن، همچون وجود برآوردها، استفاده از روش های متنوع حسابداری و هموارسازی، نقش مهم تصمیم گیری آن را تهدید می کند. برای کاهش چنین تهدیداتی، تحلیل هایی چون کیفیت سود ارائه شده که به طورخلاصه به درجه نقدینگی، میزان ارائه محافظه کارانه، دقت و صحت اندازه گیری، کاهش میزان استفاده از برآوردها، قابلیت پیشگویی، میزان اجزای نرمال و قابلیت تکرارآن مربوط است. این پژوهش نیز که به بررسی رابطه بین کیفیت سود و بازده سهام شرکت های پذیرفته شده بورس تهران می پردازد با جمع آوری و تحلیل شاخص های کیفیت سود، حکایت ازآن دارد که روابط شاخص های سود ناخالص، هزینه مدیریت فروش، بازده سرمایه به کارگرفته شده و تحقق نقدینگی با بازده سهام در سطح 95 درصد معنا دار بوده، حال آن که این رابطه برای شاخص های حساب های دریافتنی، ارزش مطلق معوقه های کل، اجزای غیرعملیاتی سود، نسبت سرمایه گذاری مجدد دارایی های سودآور، تحقق سود، محافظه کاری، موجودی و نقدینگی عملیاتی معنا دار نبوده است.
