سالمندی فرایندی طبیعی در زندگی انسان و حاصل فرسایش تدریجی ارگانهای حیاتی است. عوامل فردی مانند جنس، سن و نژاد، ویژگیهای اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی در زمان و میزان آن مؤثرند. هزینههای آن در ابعاد مختلف بر جامعه انکارناپذیر است. شیوههای زندگی فردی، روابط اجتماعی، توانمندیهای اقتصادی و فرهنگی تفاوتهایی را ایجاد میکند. در حالی که کشورهای پیشرفته صنعتی، به منابع مالی، جهت تأمین نیازهای سالمندان دسترسی دارند، با اینحال از این پدیده در جایگاه یک پدیده به عنوان یک «بنبست» «بار اقتصادی بیسابقه» و «مسألهای فراگیر» که مستلزم رویکردی جدی است، یاد کردهاند. تجربه پارهای از کشورها نشان میدهد، که با به کارگیری روشها و راهبردهای علمی، ایجاد فرصت برای ادامه فعالیت اقتصادی ـ اجتماعی سالمندان، مانعی چندان جدی برای ایفای نقش جوانان ایجاد نمیکند، در حالیکه احساس فایدهمند بودن سالمندان را بهطور نسبی قوت میبخشد. در کشورهای در حال توسعه، متناسب با شرایط هر کشوری، میتوان چنین شرایطی را بهوجود آورد، اما هنوز فاصله زیادی تا رسیدن به فرصتهای مطلوب، در اغلب این کشورها وجود دارد.
