شیوه تأمین منابع کتابخانه ها، با توجه به حجم رو به افزایش انتشارات و بالا رفتن قیمتها (به ویژه هزینه های منابع الکترونیکی)، در پنجاه سال گذشته تحولاتی ـ از خرید منفرد یک کتابخانه گرفته تا خریدهای جمعی میان کتابخانهه ای چند کشور از طریق کنسرسیومها ـ را پشت سر گذاشته است. کتابخانه های ایران با اندکی فاصله زمانی با این تحولات درگیر شده اند و برای رسدن به سازوکاری جمعی تا تأسیس کنسرسیوم، تجرب ههایی را پشتسر گذاشته اند که مقاله حاضر مروری بر این تجربه ها از سال 1368 تا 1385 و از دو مجرای خریدهای جمعی و تأمین مدرک است. این سیر، از حرکتی درون دانشگاهی آغاز و با تجمیع مذاکرات خرید بین دانشگاهی برای مجلات چاپی کار خود را ادامه داده است. علاوه بر آن، حرکتهایی در حوزه تأمین مدرک از جمله: طرح استفاده همزمان از منابع، طرح تکثیر، طرح تأمین و بنیاد ملی اطلاعات مورد بررسی قرار گرفته است، که در این میان از طرح تأمین به واسطه همزمان شدن با آغاز خرید منابع «برخط» به منزله مقدمهای بر تشکیل کنسرسیوم یاد شده است. مقاله تلاش دارد با شناخت مشکلات قبلی، پیشنهاداتی برای انسجام بیشتر کنسرسیوم و حرکتهای آینده ارائه نماید.
