منطق الطیر، معروفترین منظومه رمزی عرفانی عطار، از جهات گوناگون درخور توجه است؛ از جمله، از جهت سبک سخن شاعر، خاصه های زبانی او، و از این محدودتر در حوزه کلمات و لغات نادر. بخصوص چون زبان عطار در نهایت سهولت و سادگی است و به زبان محاوره بسیار نزدیک است، عرصه فراخی برای حضور کلماتی خاص فراهم کرده است. از کلمات نادری که بنابر کهنترین دست نوشته های شناخته شده، در منطق الطیر آمده و ظاهرا، در میان مجموعه آثار عطار، تنها به آن اختصاص یافته است، «کروه، یا گروه = سبو، کوزه» است. در این مقاله با استناد به ضبط و روایت آن نسخ خطی، درباره آن کلمه -که اتفاقا از نظر اغلب مصححان دور مانده- بحث شده است.
