این مقاله به بررسی اصالت دو واژه «فیل» و «شتر» در داستان «مرد در چاه»، در دو متن کلیله و دمنه نصرالله منشی (قرن 6 ق.) و حدیقه الحقیقه سنایی غزنوی (قرن 6 ق.) می پردازد. مدرس رضوی این مورد را در تعلیقات حدیقه بررسی نموده، اما نگارنده در صدد است تحقیقات ایشان را تکمیل نماید. بعلاوه، برای این کار از تحریرهای مختلف متونی نظیر بلوهر و بوذاسف، کلیله و دمنه و مهابهاراتا بهره برده است. واژه «فیل» در متنهایی که پیش از کلیله و دمنه و حدیقه الحقیقه نوشته شده اند، ذکر شده است، در حالی که این دو متن از «شتر» یاد کرده اند که به نظر نگارنده، نصرالله منشی از سنایی سرمشق گرفته است.
