ناکامی ورزش ایران

هدف از این پژوهش، شناسایی تجارب مدیران، کارشناسان و ورزشکاران در مورد دلایل ناکامی ایران در مسابقات المپیک 2008 در حیطة منابع انسانی و مالی بود. روش پژوهش از نوع کیفی است که به شیوة نیمه­سازماندهی­شده انجام گرفت. جامعة آماری پژوهش شامل سه قشر ورزشکاران شرکت­کننده در المپیک پکن (55 نفر)، مدیران ارشد و میانی سازمان تربیت بدنی، کمیتة ملی المپیک و فدراسیون­های المپیکی (70 نفر) و کارشناسان ورزشی بود. نمونه­گیری برای هر گروه با انتخاب هدفمند اولین مشارکت­کننده شروع شد و به­صورت گلوله برفی تا رسیدن به حد اشباع اطلاعات ادامه یافت. بنابراین پژوهشگر با انجام پنج مصاحبه در هر یک از گروه­های ورزشکاران و کارشناسان و شش مصاحبه در گروه مدیران، به اشباع اطلاعات رسید. برای تجزیه­وتحلیل اطلاعات حاصل از فرایند مصاحبه، پس از پیاده­سازی، ویرایش و کدگذاری اولیة آنها، از روش کدگذاری باز و کدگذاری محوری برای طبقه­بندی نظرها در ابعاد و گروه­های مفهومی یکسان استفاده شد. نتایج به­دست­آمده نشان داد که در حیطة منابع انسانی عمده­ترین مشکل «غیرورزشی بودن» و «چندشغله بودن مدیران» و در حیطة منابع مالی اختصاص­یافته، کفایت لازم را برای مسابقات المپیک داشته است و عمده­ترین مشکل در این حیطه، «مدیریت ناکارامد منابع مالی» بوده است.