ادبیات معاصر روسیه

در این مقاله یکی از انواع ادبی یعنی فانتاستیک، که اخیراً در ادبیات معاصر روسیه رواج چشم گیری پیدا کرده است، مورد بررسی قرار می گیرد. داستان مورد بحث ما پدر من آنتی بیوتیک است، از آثار برجستة این نوع ادبی است که بر اساس شرایط بحرانی و حوادث ناهنجار دنیای کنونی و تأثیر آن بر زندگی انسان ها، نگاشته شده است. در ادامه با معرفی سرگئی واسیلیویچ لوکیانینکو از نویسندگان پیش رو فانتاست در ادبیات نوین روسیه، به بررسی آثار وی و انگیزه های روی آوری نویسنده به این سبک ادبی می پردازیم. لوکیانینکو نویسنده ای که با مهارت شگفت انگیزی زندگی را در گذشته، حال و آینده به کمک علم و تخیل ترسیم می کند، داستان مورد بحث را در سال 1992 به رشتة تحریر درآورد. از نظر او برای انسان امروزی دشوار است که به شیوة نوین زندگی، شمار کثیر اطلاعات، ازدیاد برخوردها و روش جدید معاشرت ها عادت کند. او معتقد است روان انسان که آمادگی چنین حمله ای را نداشته است، گاهی اوقات ترجیح می دهد دنیای واقعی را فدا کند و در دنیای ساختة ذهن خود غرق شود. نویسنده در این داستان تلاش دارد نشان دهد که قربانیان اصلی ناهنجاری ها و جنگ طلبی های بزرگ ترها در دنیای کنونی، یعنی دنیای به اصطلاح متمدن، کودکان اند. در این مقاله هم چنین سعی شده است، با بررسی داستان پدر من آنتی بیوتیک است به عنوان یکی از آثار فانتاستیک عصر حاضر روسیه، تا حدودی زمینه برای آشنایی بیشتر خوانندگان ایرانی با ادبیات معاصر روسیه، مخصوصاً نوع ادبی فانتاستیک فراهم گردد.

زاخار پریلپین، از نویسندگان معاصر روسیه است که داستان هایی با موضوعات ملی گرایانه دارد. پریلپین در آثار خود در عین ستایش از هر تلاشی برای حفظ سرزمین و وطن، نابسامانی های بی شماری را نیز که در نتیجه تحولات سیاسی و اجتماعی در روسیه رخ داده است، با زبانی منتقدانه به نمایش می گذارد. در داستان آدمکش و دوست کوچکش، نویسنده موضوعاتی همچون جنگ چچن، اهمیت هویت روسی در روسیه جدید، از دست رفتن هویت ملی، امید به آینده ای روشن برای روسیه و موضوعاتی از این دست را مطرح کرده است که همگی نشان دهنده گرایشات وطن پرستانه او هستند. با تحلیل نشانه شناختی این داستان، می توان بازتاب فروپاشی اجتماعی و اخلاقی و ضرورت ظهور قهرمانان جدید برای نجات روسیه را دریافت. از نظر نویسنده، خدمت به روسیه و حفظ هویت روسی والاترین هدف است که هر وسیله ای برای رسیدن به آن قابل توجیه است و به همین دلیل مرگ افرادی که قهرمان داستان مسبب آن بوده، نادیده انگاشته می شود و توجه خواننده را به امیدی معطوف می کند که در دل همسر قهرمان جوانه می زند.