رابطه پدر- فرزندی

هدف پژوهش حاضر بررسی همبستگی میان رابطه پدر- فرزندی وکفایت اجتماعی در نوجوانان است. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر و پسر دبیرستان های شهرستان سنندج در سال تحصیلی 92-1391 بود که از این جامعه240 دانش آموز (120 دختر و120 پسر) به صورت تصادفی و با نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و با روش همبستگی است. ابزارهای اندازه گیری عبارت اند از: آزمون کفایت اجتماعی و مقیاس رابطه ولی- فرزندی (PCRS). برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین کفایت اجتماعی و رابطه با پدر ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد و تحلیل رگرسیون نشان داد که رابطه با پدر بیشترین تاثیر را بر مهارت های ارتباطی و کمترین تاثیر را بر آمایه های انگیزشی داشته است و شدت رابطه پدر- فرزندی و کفایت اجتماعی و ابعاد آن در گروه دختران بسیار بالاتر از همین رابطه در گروه پسران است. بنابراین رابطه پدر- فرزندی یکی از عوامل اثر گذار در افزایش کفایت اجتماعی در نوجوانان است