آموزش بدون تاکید بر صورت

بی شک کارآمد بودن آگاهی فرا زبانشناختی در بهبود کیفیت نگارش و دانش دستوری یادگیرندگانی که زبان انگلیسى را به عنوان زبان خارجی می آموزند از دیرباز حوزه جذابی در زبانشناسی کاربردی بوده است(براون، ٢٠٠١ ). از این رو، هدف اصلى مطالعه ى حاضر بررسى اثر تدریس بصورت تاکید بر صورت به طور برنامه ریزی شده و برنامه ریزى نشده بر توانایى دانش آموزان برای یادگیری دستور و کاربرد صحیح آن در نگارش است. به همین منظور سه کلاس فشرده در دانشگاه اصفهان ایران که دوره های دستور و نگارش برگزار می کند برای تدریس ساختار مورد نظر (یعنی کلمات پیوند دهنده) از طریق روش های متفاوت تدریس تاکید بر صورت انتخاب شدند. نمونه های انتخاب شده شامل دانشجویان سال دوم و (٣٠ نفر در هر گروه) در رده ى سنی ١٩ تا ٢٤ بودند که در دانشگاه اصفهان مترجمی انگلیسی مطالعه می کردند. نمونه ها به ترتیب آموزش با تاکید بر صورت بطور برنامه ریزی شده و برنامه ریزى نشده و تاکید صفر بر صورت دیدند. نتایج پس آزمون پارگراف نویسی و پس آزمون متعاقب آن که با تاخیر گرفته شد نشان داد که شرکت کنندگانی که در گروهی قرار داشتند که تدریس برنامه شده می دیدند عملکردشان بطور قابل ملاحظه ای بهتر از آن دسته ای بود که در به کارگیری کلمات پیوند دهنده در نوشتن پارگراف هایشان آموزش برنامه ریزی نشده و صفر دیده بودند.