رویکرد انتقادی به مبانی تفسیری عروسی حویزی (تحلیل «جریان اخباری گری» و «قطعیت صدور روایات کُتب اربعه»)
منبع:
تفسیرپژوهی سال ۱۱ پاییز و زمستان ۱۴۰۳ شماره ۲۲
275 - 301
حوزههای تخصصی:
عروسی حویزی تفسیر نورالثقلین را براساس روایات معصومان (ع) فراهم آورده است. وی در تفسیر نورالثقل ین، ب ه دلی ل اث رپ ذیری از گ رایش اخب اری گری، تنه ا ب ه نق ل روایات بسنده کرده و به ارزش یابی آن ها نپرداخت ه است؛ لذا، در تفس یر وی احادی ث ض عیف و سس ت ه م واردشده است. پژوهش حاضر با روش توصیفی_تحلیلی و ابزار کتابخانه ای به آسیب های مبنایی تفسیر نورالثقلین پرداخته و بر دو عامل _ «جریان اخباری گری» و «اعتقاد به قطعیت صدور روایات کُتب اربعه» - استوار است. آسیب هایی که به دنبال اندیشه اخباری گری به وجودآمد، «عدم حجّیت ظواهر قرآن» و «اندیشه انحصار علم قرآن به معصومان (ع)» است و آسیب برگرفته از «اعتقاد به قطعیت صدور روایات کُتب اربعه» در تفسیر نور الثقلین بر این استدلال استوار است که مؤلفان کتاب های چهارگانه، روایات را از منابع بسیار معتبر گرفته اند؛ پس، احادیث آن ها قطعی الصدور بوده است. درحالی که، اولاً قطع هر کسی برای خودش حجّت است، درثانی؛ کلینی، شیخ صدوق و شیخ طوسی هم احادیث «اصول اربعمائه» را قطعی الصدور نمی دانستند و گاهی در صحت حدیثی که خود نقل کرده اند مناقشه می کردند. لذا، ضمن بررسی، برخی نمونه ها، نقل و نقد شده است.