مهاجرت مربیان

هدف این پژوهش، طراحی و آزمون مدل مهاجرت ورزشی در ایران بود. روش تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل افراد صاحب نظر در زمینه مهاجرت ورزشی (علمی، اجرایی مدیران، مربیان) بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت برای مدل سازی در نرم افزار SmartPLS برآورد و با روش قضاوتی نمونه گیری انتخاب شد (178 نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه مستخرج از مرحله کیفی نظام مند بود. برای روایی ابزار از نظر متخصصان (روایی محتوایی) و شاخص های برازش مدل (پایایی و روایی سازه) استفاده شد. نتایج مدل سازی نشان داد که دافعه های کشور مبدأ (با ضریب 22/0،) جاذبه های کشور مقصد (39/0)، شبکه رسانه ای محیطی (65/0) و تجارب پیشین مهاجرت (35/0) اثر معنا داری بر زمینه فردی مهاجرت دارند. زمینه فردی مهاجرت (60/0)، چارچوب سازمانی موجود (55/0) و خدمات مهاجرتی محیطی (35/0) اثر معنا داری بر گرایش به مهاجرت ورزشی دارند. گرایش به مهاجرت ورزشی بر پیامدهای مهاجرت ورزشی برای کشورها  (65/0) و بر پیامدها برای مهاجران (90/0)  اثر معناداری دارد. براساس نتایج می توان گفت که مهاجرت ورزشی برآیند عوامل اثرگذار سوق دهنده و بازدارنده است که براساس زمینه محیطی، گرایش فردی به مهاجرت را شکل می دهند که می تواند نتایج مختلف مثبت و منفی برای کشورهای مبدأ و مقصد داشته باشد.