تاندون آشیل

تأثیر ورزش و میزان شدت آن بر پارامترهای بیومکانیک بافت آشیل، چالشی آشکار برای محققان این حوزه است؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف مرور نظام مند مطالعات انجام شده در حوزه اثر تمرینات ورزشی بر ویژگی های بیومکانیکی تاندون آشیل و تأثیر آن بر توان بخشی پس از آسیب تاندون آشیل، انجام شد. برای این بررسی از مطالعات انجام شده در سال های 2020 تا نوامبر 2023 استفاده شد. جست وجوی کلمات کلیدی در چهار پایگاه اطلاعاتی معتبر google scholer، Pub Med، Web of Scince، Scopus، مطابق با PRISMA موارد گزارش برگزیده برای بررسی های سیستماتیک و متاانالیز انجام شد. در این مطالعه عبارات جست وجو شامل Achilles Tendon, Stiffness, Exercise, Biomechanics با کلمات مترادف با دستور Boolean AND ترکیب شده و با دستور Boolean OR پیوند داده شدند. درنهایت، ویژگی های بیومکانیکی تاندون با دو عامل سفتی و مداخلات تمرین ورزشی یا توان بخشی تندینوپاتی تاندون آشیل و متغیرهای آن بررسی شد. از 845 مقاله یافت شده، 10 مقاله برای این پژوهش انتخاب شد. به طورکلی نتایج نشان داد که برای افزایش اثربخشی در هنگام مداخلات تمرینی تندینوپاتی باید در تمرینات نیروی خارجی به اندازه کافی اعمال شود. همبستگی های درخورتوجهی بین سفتی تاندون و فعالیت های مختلف و نمره کل پارگی تاندون آشیل وجود دارد که نشان دهنده اهمیت بالینی سفتی تاندون و اندازه گیری فشار پلانتار پا است. نتایج حاضر نشان می دهد که چگونه تغییر در ساختار آشیل می تواند بر فعالیت های روزانه بیماران تأثیر بگذارد. مداخله با بار بالا تنظیمات مکانیکی و مورفولوژیک چشمگیری در واحد عضلات-تاندون پلانتار فلکسور ایجاد می کند. این امر ممکن است به حفاظت از تاندون در برابر آسیب ناشی از کشش کمک کند. مداخله با بار بالا را می توان به عنوان پروتکل درمانی (جایگزین) مؤثر در مدیریت توان بخشی آسیب تاندون آشیل در نظر گرفت؛ بنابراین انتخاب ورزش مناسب در بازتوانی تاندون آشیل بسیار اهمیت دارد.