تعیین سطوح توسعه یافتگی در مناطق روستایی شهرستان های استان آذربایجان شرقی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
شناخت و بررسی امکانات و توانایی ها و در پی آن تعیین سطوح توسعه یافتگی نواحی روستایی نخستین گام در فرایند برنامه ریزی و توسعه چنین نواحی به شمار می رود. برای موفقیت در برنامه ریزی و رسیدن به توسعه اولین گام، بررسی و شناخت واقعی از سطح برخورداری، توانمندی ها، محدودیت ها و عدم تعادل های منطقه ای می باشد. تحقیق حاضر توصیفی و تحلیلی بوده و هدف اصلی آن تعیین سطوح برخورداری و طبقه بندی مناطق روستایی شهرستان های استان می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر، شامل مناطق روستایی 19 شهرستان استان آذربایجانشرقی براساس داداه های آماری سال 1395 بوده و برای جمع آوری داده های موردنیاز تحقیق از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از تعداد 44 متغیر در قالب شاخص های« زیربنایی »، «آموزشی- فرهنگی- مذهبی و ورزشی» و «بهداشتی ودرمانی»، انتخاب و به منظور تعیین سطوح توسعه یافتگی مناطق روستایی شهرستان های استان از تکنیک طبقه بندی تاکسونومی عددی استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در میان شهرستان های استان، مناطق روستایی شهرستان میانه ناهمگن بوده و از بین 18 شهرستان همگن، مناطق روستایی هیچکدام از شهرستان های استان در سطوح بسیار توسعه یافته و توسعه یافته قرار نگرفته اند، شهرستان های سراب و کلیبر در سطح حد متوسط توسعه، شهرستان های مرند- تبریز- مراغه- شبستر- بستان آباد- هشترود- اهر و ورزقان در سطح محروم، و شهرستان های چاراویماق- ملکان- اسکو- آذرشهر- هریس- بناب- عجب شیر و جلفا در سطح بسیار محروم قرار دارند.