حفظ و نگهداری استعداد

به منظور به حداقل رساندن ریسک و به حداکثر رساندن بازگشت سرمایه، سازمان های ورزشی به ویژه فدراسیون های ملی تمایل دارند تا منابعشان را برای توسعه دادن به تعداد اندکی از ورزشکاران مستعد اختصاص دهند که پتانسیل موفقیت در سطح بالا را داشته باشند. این پژوهش با هدف طراحی مدل مدیریت استعداد تنیس روی میز ایران در سال 1399 انجام شد. روش تحقیق آمیخته و ابزار گردآوری داده ها مصاحبه و پرسشنامه بود. پرسشنامه از طریق معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی (PLS) مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که پنج عامل کشف استعداد، شناسایی استعداد، انتخاب استعداد، توسعه استعداد و حفظ و نگهداری استعداد بر مدیریت استعداد تنیس روی میز ایران مؤثر است که در قالب مدلی ارائه شد. به طور کلی می توان گفت مدیریت استعداد ایران یک رویکرد چند وجهی است است؛ بنابراین برای مدیریت هر چه بهتر استعدادهای تنیس روی میز کشور لازم است تمامی های ذی نفعان اشاره شده در مدل وظایف خود را به بهترین وجه انجام دهند تا هم افزایی صورت گیرد و از این رهگذر آینده روشنتری برای تنیس روی میز کشور متصور نمود.