واعظ زاده خراسانی

مسئله اصلی این مقاله، تبیین نگاه تقریب گرایانه «محمد واعظ زاده خراسانی» با توجه به اختلاف نظر شیعه و سنی در مسئله «امامت» و «خلافت» است. واعظ زاده خراسانی با توجه به دو مبنای امامت و خلافت از منظر شیعه و سنی، به زمینه های تحقق خلافت ظاهری پرداخته و این مسئله را بیشتر از منظر گروه مقابل می نگرد تا با همدلی بیشتری پیش رفته باشد. وی با الهام از قواعد اصولی، دو حکم اولیه و ثانویه در خصوص خلافت را بیان کرده و اولویت بخشی به خلافت ظاهری را با توجه به شرایط پیش آمده می پذیرد. بر این اساس، وی با تفکیک جنبه سیاسی و علمی اهل بیت در بحث امامت، معتقد است جنبه مرجعیت علمی اهل بیت مورد نیاز روزگار کنونی بوده و باید بر آن تاکید گردد. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی می کوشد مواجهه واعظ زاده خراسانی با مسئله اختلافی امامت و خلافت و جمع آن با رویکرد تقریبی را نشان دهد.