مشارکت گروداران

کشاورزی غیراصولی و خشکسالی های پی درپی از مهم ترین عوامل خشک شدن تالاب بین المللی پریشان است. جهت احیای این تالاب، استفاده از اقدامات مدیریتی اجتناب ناپذیر است و در عین حال، نقش جوامع محلی و مشارکت آنها در این امر خطیر، بسیار تأثیرگذار خواهد بود. هدف از این تحقیق، شناسایی گزینه مدیریتی مناسب برای احیای تالاب پریشان و سنجش میزان مشارکت و آگاهی جوامع محلی این منطقه برای اجرای مدیریت اکوسیستمی این تالاب مهم است. جامعه هدف، جوامع محلی ساکن روستاهای حاشیه تالاب پریشان هستند. برای شناخت وضعیت مشارکت مردمی در احیای تالاب، از پرسشنامه استفاده شد و جهت انتخاب گزینه صحیح تصمیم گیری، از ابزارهای SWOT و AHP بهره گرفته شد. در تحلیل سلسله مراتبی، سه معیار ویژگی های محیط زیستی، پایداری اکوسیستمی، پذیرش اجتماعی و هزینه اقتصادی و سه گزینه مدیریت کشاورزی، انتقال آب از سد نرگسی و مدیریت حوضه های بالادست مد نظر قرار گرفتند. نظرسنجی جوامع محلی نشان داد که دیدگاه مردم منطقه نسبت به احیاء تالاب و انتقال آب مثبت است و 70 درصد مردم محلی، در صورت تغییر الگوی کشت و اعمال محدودیت در کشاورزی، حاضر به همکاری هستند. هرچند مایل به پلمپ کردن چاه های خود نیستند. اما هنوز ارزش های اکولوژیک تالاب برای آنها ناشناخته بوده و نیاز به آموزش های ترویجی دارد. طبق ابزار سوآت، استراتژی پژوهش، استراتژی تنوع (ST) خواهد بود. مطابق روش تحلیل سلسله مراتبی، مهم ترین معیار، ویژگی های محیط زیستی و مهم ترین گزینه، مدیریت کشاورزی و پس از آن انتقال آب از سد نرگسی است.