رویکرد فرهنگی– اجتماعی

هدف پژوهش حاضر، ارائه الگوی پارادایمی توسعه پایدار ورزش همگانی با رویکرد فرهنگی- اجتماعی به شیوه داده بنیاد بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه متخصصان، صاحب نظران، سیاست گذاران، مشاوران و فعالان حوزه ورزش همگانی تشکیل می دادند و روش نمونه گیری به صورت غیر احتمالی- هدفمند بود. اندازه نمونه در این پژوهش بر مبنای شاخص اشباع نظری برابر با 16 نفر شد. داده ها بر اساس مصاحبه باز و بر مبنای سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل گردیدند که 141 مفهوم اولیه، 24 کد محوری و 5 کد گزینشی به دست آمد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل مصاحبه های کیفی نشان داد که عوامل مداخله گر شامل عدم پوشش و حمایت رسانه ها، عدم توجه به ذائقه مخاطبان، لذت بردن و علایق شخصی و بی توجهی سیاست گذاران و پیامدها شامل بهبود تعاملات اجتماعی، افزایش میزان مشارکت در فعالیت بدنی، نهادینه کردن ورزش همگانی در جامعه و تغییر نگرش و رفتار افراد به ورزش همگانی بودند. براساس مدل تحقیق، یکی از راهبردهای نهادینه کردن ورزش همگانی در زندگی روزمره مردم، تدوین برنامه نظام مند برای تمامی نهادهای اجتماعی است.