مراکز همسرگزینی

این پژوهش به بررسی نگرش جوانان پنج کلان شهر اصفهان، تبریز، مشهد، اهواز و شیراز به تأسیس مراکز همسرگزینی و نحوه اداره این مؤسسات در سال 1391می پردازد. روش پژوهش، توصیفی است که 1837 نفر از جوانان که ویژگی مشترک آنها زندگی در کلان شهر های یاد شده و تجرد می باشد، از یک جامعه یک میلیون هشتصد و بیست و هفت هزار و پانصد و سی و شش نفری بر اساس جدول نمونه گیری مورگان و کرجسی به صورت خوشه ای چندمرحله ای از مرکز و چهار جهت جغرافیایی این کلان شهرها انتخاب و به پرسشنامه محقق ساخته 55 سؤالی که روایی محتوا و صوری آن به تایید متخصصان رسیده و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 93% محاسبه شده بود، پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد بیش از پنجاه  درصد جوانان نگرش مثبتی به تأسیس این مراکز دارند. نگرش جوانان شهر تبریز مثبت تر از سایر شهرها می باشد. جوانان پسر نگرش مثبت تری به تأسیس مراکز همسرگزینی داشتند. بیش از نیمی از جوانان معتقدند دولت موظف است مراکز همسرگزینی را جهت تسهیل امر ازدواج تأسیس کند. بیشتر جوانان معتقدند مؤسسات همسریابی می توانند در یافتن همسر مناسب کمک کنند و راهنمای خوبی باشند. همچنین، بر این باورند مشکل افرادی که سن ازدواجشان بالا رفته از طریق ایجاد مؤسسات همسرگزینی برطرف می شود. هرچند جوانان نگرش مثبتی به تأسیس مراکز همسرگزینی دارند، اما در عمل کمتر از نیمی از آنها حاضرند جهت انتخاب همسر از طریق مؤسسات همسرگزینی اقدام کنند. بیشتر جوانان در مورد نحوه اداره این مراکز در صورت تأسیس معتقدند بهتر است اداره این مؤسسات دولتی باشد. همچنین بیشتر پاسخگویان معتقدند بهتر است این مؤسسات توسط روان شناسان اداره شوند.  به طور کلی، با توجه به مثبت بودن نگرش بیشتر جوانان به نظر می رسد تاسیس چنین مراکزی به شرط نظارت کامل دولت می تواند با اقبال عمومی جوانان رو به رو شود. پیشنهاد می گردد با توجه به مثبت بودن نگرش جوانان و تمایل به دولتی بودن مراکز همسر گزینی، دولت با استفاده از روان شناسان و مشاوران تایید صلاحیت شده اقدام به تاسیس این مراکز نماید.