ارزیابی کیفیت تدریس

 امروزه آموزش عالی ایران با مسائل و چالش هایی در سطح جهانی و ملی، روبرو است. چنانچه کیفیت مؤلفه های دانشگاه مد نظر قرار نگیرد، موجب اتلاف منابع می شود. کیفیت تدریس استادان در آموزش عالی نیز از ملاک هایی است که در ارزیابی کیفیت فرآیندها می تواند مورد توجه قرار گیرد. کیفیت آموزش و تدریس می تواند آثار ارزشمندی را به جای گذارد و ارزش و شایستگی های نیروی انسانی را بالا ببرد. این پژوهش با روش بررسی تطبیقی انجام شده است و در آن روند ارزیابی کیفیت تدریس در ایران و شش کشور (فرانسه، آمریکا، انگلستان، استرالیا، هند و ژاپن) مورد بررسی قرار گرفته است. روش نمونه گیری کشورها در این پژوهش بر اساس انتخاب راهبردی نمونه ها و با شیوه نمونه گیری هدف مند انجام شده است. نتایج حاکی از آن است که در بسیاری از کشورهای مورد مقایسه، ارزیابی از کیفیت تدریس استادان توسط منابع و گروه های داخلی و خارجی گوناگون انجام می شود و نیز مؤلفه های زیادی را در بردارد. درحالی که در ایران، ارزیابی کیفیت تدریس استادان بیشتر از سوی دانشجویان انجام می گیرد. درنهایت برای بهبود ارزیابی کیفیت تدریس در آموزش عالی ایران پیشنهاد هایی ارائه شد.

این پژوهش به منظور ارزیابی کیفیت تدریس اعضای هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان استان خوزستان بر مبنای دو مؤلفه طراحی برنامه تدریس و رفتار حرفه ای و هشت تکنیک به کار رفته در مقیاس مای کورس انجام گرفته است. در این پژوهش، روش توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری شامل 1500 نفر از دانشجویان و 17 عضو هیئت علمی بود. نمونه آماری شامل 306 نفر از دانشجویان و 17 نفر از استادان دانشگاه های فرهنگیان شمال خوزستان (شیخ مرتضی انصاری دزفول، حضرت خدیجه کبری (س) دزفول و حضرت امام رضا (ع) اندیمشک) بود که به روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. از دیدگاه همه دانشجویان، کیفیت طراحی تدریس استادان به طور معنی داری در حد متوسط و کیفیت اجرای تکنیک های مربوط به رفتار حرفه ای استادان به طور معنی داری بسیار خوب بوده است. وضعیت متفاوت رشته ها و موضوعات درسی، اقتضا می کند تا مدرسان دانشگاه فرهنگیان از روش های مختلف تدریس استفاده کنند.