حکمرانی شبکه های اجتماعی

حکمرانی شبکه ای، فضاهای جدیدی از حکومت را، با رفع دوگانگی های سنتی دولت و جامعه فراهم کرده است که از طریق بسیج دانش، منابع شهروندان مسئول، نهادهای جامعه مدنی، سازمان های عمومی و شرکت های خصوصی امکان پذیر می شود. هدف از پژوهش حاضر، مدل سازی حکمرانی شبکه های اجتماعی داخلی است. روش تحقیق ترکیبی، مبتنی بر تحقیق آمیخته اکتشافی (کیفی- کمّی) است. جامعه آماری در بخش کیفی، خبرگان دانشگاهی و مدیران فناوری اطلاعات سازمان های اجرایی و در بخش کمّی، مدیران و کارشناسان فناوری اطلاعات سازمان های اجرایی منتخب شهر مشهد در تابستان سال 1399 و در حدود 25 سازمان اجرایی به تعداد تقریبی 1250 نفر هستند. در بخش کیفی با استفاده از روش گلوله برفی تا رسیدن به اشباع نظری با 12 خبره، مصاحبه عمیق انجام شد و در بخش کمّی، برای سنجش مدل، پرسشنامه محقق ساخته 68 گویه ای با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای در بین 294 نفر از نمونه ها توزیع شد. روایی پرسشنامه با روش صوری و محتوایی و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ به میزان 84/0 مورد تأیید قرار گرفت. داده های کیفی با تحلیل داده بنیاد در نرم افزار MAXqda2018 و داده های کمی با استفاده از معادلات ساختاری (تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی) و با نرم افزارهای SPSS و AMOS تحلیل شد. نتایج بخش کیفی حاکی از آن است که مدل حکمرانی شبکه های اجتماعی داخلی دارای 9 بُعد است که عبارت اند از: شرایط علّی (ارتباطات مؤثر)، شرایط زمینه ای (عوامل زمینه ای)، شرایط مداخله ای (سیاست گذاری های دولتی و پیشرفت اجتماعی)، راهبرد (امنیت و اعتماد و سیاست های راهبردی) و پیامد (خانواده، کیفیت ارتباطات و سرنوشت سیاسی). نتایج بخش کمّی نشان داد تمامی ابعاد مدل پارادایمی پژوهش، مورد تأیید واقع شده اند.