سیستم آموزش الکترونیکی

هدف پژوهش، تعیین تأثیر سیستم آموزش الکترونیکی بر مهارت تفکر سطح بالا و مهارت یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان با نقش میانجی علاقه به یادگیری می باشد. پژوهش حاضر از حیث هدف، کاربردی و از حیث روش، توصیفی- همبستگی می باشد. تعداد کل جامعه آماری پژوهش شامل 1755 نفر از دانش آموزان کارودانش و فنی وحرفه ای (دخترانه و پسرانه) متوسطه دوم شهرستان محمودآباد بود که براساس جدول مورگان نمونه ای برابر 315 نفر به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های مربوط سیستم آموزش الکترونیکی از یوزرلن (2010)، پرسشنامه علاقه به یادگیری، برگرفته از پژوهش بتاچرجی (2001) و متییسون (1991) و روکا و همکاران (2006)، پرسشنامه مهارت تفکر سطح بالا از عبدی و همکاران (1393) و پرسشنامه مهارت یادگیری خودتنظیمی از بوفارد و همکاران (1995) بود که روایی (صوری و محتوایی) و پایایی پرسشنامه ها حاکی از روایی و پایایی مناسب ابزار اندازه گیری بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون معادلات ساختاری و تحلیل عاملی با استفاده از نرم افزار spss_26و 〖pls〗_3 استفاده شد. نتایج پژوهش، تأثیر سیستم آموزش الکترونیکی را بر مهارت تفکر سطح بالا و مهارت یادگیری خودتنظیمی با نقش میانجی علاقه به یادگیری در بین دانش آموزان دختر و پسرکارودانش و فنی وحرفه ای متوسطه دوم شهرستان محمودآباد تأیید کرد.