پیشگیری مکانی از جرم

قلمرو فضاهای شهری بهعنوان فضای زندگی روزمره ی شهروندان، تحت تاثیر برخی از عوامل محیطی قرار دارد که گاه این عوامل سبب عدم حضور مردم و زمینه ساز معضلات و آسیب های اجتماعی میشود. در دهه های اخیر مفهوم (پیشگیری مکانی از جرم) با تغییر در جنبه های کالبدی- فضایی محیط سعی در ایجاد جوامع پایدار، امن و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان دارد. از سوی دیگر مراکز کهن شهری با ارزشهای فراوان تاریخی و فرهنگی، امروزه با چالش های فراوانی از جمله: وقوع جرایم و تحت تاثیر قرار گرفتن احساس امنیت روبرو است که در مورد مرکز شهر سنندج به عنوان نمونهی موردی این پژوهش صادق هستند. در این راستا، پژوهش حاضر بر آن است تا با روشی توصیفی- موردی در قالب یک رویکرد کاربردی و با بهره گیری از اصول پیشگیری مکانی از جرم به ویژه رویکرد (مکانهای امن و پایدار)، پس از شناسایی و ارزیابی جامع ویژگیهای این مرکز، به ارایه ی راهبردها، سیاست ها و برنامه های عملیاتی بازتوسعه به منظور ارتقای امنیت فضاها بپردازد. یافته ها نشان میدهد که از میان اصول و ویژگیهای کلیدی (مکانهای امن و پایدار)، عوامل دسترسی و جابجایی، مدیریت و نگهداری سایت و ساختار از اهمیت بالایی برای تدوین برنامه های پیشنهادی به منظور بازتوسعه ی فضاهای مرکز شهر سنندج برخوردار هستند. همچنین به منظور دستیابی به نتایج موفقیت آمیز در کاربست برنامه های پیشنهادی مذکور، ضمن تاکید بر مشارکت شهروندان پیشنهاد میشود که بستر قانونی لازم برای گسترش این رویکرد با تدوین برنامه جامع برای شهر سنندج مهیا شود و نقش پلیس با تشکیل کارگروه مدیریت یکپارچه مرکز شهر سنندج پررنگتر گردد.