توسعه ورزش سبز

با وجود پیامدهای بسیار مثبت جسمی و روانی ورزش سبز، توجه چندانی به فرهنگ سازی این فعالیت نشده و مشارکت شهروندان در فعالیت های بدنی همگانی با وجود پارک های تفریحی- ورزشی بسیار ناچیز است. هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه علی پیامدهای ورزش سبز و مشارکت ورزشی شهروندان با نقش میانجی سرزندگی از دید کمی و کیفی است. به این منظور، طی چند مرحله کیفی و با تجمیع نظرات اساتید حوزه مدیریت ورزشی، پرسشنامه جدیدی در خصوص پیامدهای ورزش سبز تدوین و توسط نمونه آماری ۴۰۰ نفره از ۹ شهر استان گلستان تکمیل گردید. از آمار توصیفی برای طبقه بندی نمرات خام، طراحی جدول توزیع فراوانی و محاسبه شاخص های پراکندگی نظیر میانگین و انحراف معیار و فراوانی  و  برای پاسخ به سوالات تحقیق از تحلیل عاملی اکتشافی و معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل و تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. نتایج نشان داد که پیامدهای مثبت ورزش سبز، اعم از مشارکت اجتماعی، حفظ محیط زیست و سلامت جسمی و روانی، تاثیر مستقیم، مثبت و معنی داری بر افزایش سرزندگی شهروندان و مشارکت ورزشی آن ها (دارد. همچنین چهار عامل سرزندگی (زیبایی، امنیت، سلامتی و آسایش) باعث افزایش مشارکت ورزشی شهروندان می شود. با بررسی این نتایج، مدل مفهومی ورزش سبز ارائه شد که بررسی شاخص های نیکویی برازش RMSEA حاکی از عالی بودن مدل پیشنهادی است. بر اساس نتایج این تحقیق توصیه می شود مدیریت شهری به گونه ای باشد تا شهروندان از پیامدهای مثبت ورزش سبز آگاه شوند  تا عوامل سرزندگی شهری افزایش یابد.