استراتژی های استواری

هدف این مقاله واکاوی استراتژی های استواری برای کسب وکارهایی است که قصد دارند عملکرد موفقی در آینده بخش کشاورزی هوشمند ایران داشته باشند. بدین منظور با استفاده از یک روش آینده نگاری یکپارچه مبتنی بر سناریوپردازی به استخراج آینده های جایگزین پیش روی کشاورزی ایران برای بازه ده ساله (2032) پرداخته شد. روش های شبکه تجارت جهانی (GBN)، تحلیل اثر متقابل (CIA) و MICMAC به صورت ترکیبی برای این منظور به کار گرفته شدند. چهار پیشران اصلی شناسایی شدند که عبارتند از همکاری و مشارکت از طریق تشکل های قوی، در مقابل گروه های لابی و فشار و همچنین توسعه زیرساخت های فناوری و رشد نوآوری در مقابل عدم بلوغ اکوسیستم نوآوری. با ترکیب معنادار پیشران ها با نظر خبرگان سه مسیر محتمل و معنادار به سوی آینده کشاورزی ایران استخراج شدند: کشاورزی هوشمند، کشاورزی دولتی و کشاورزی سنتی. برای سناریوهای توسعه یافته، مجموعه ای از استراتژی ها با مصاحبه عمیق با خبرگان و همچنین جستجوی کتابخانه ای که بتوانند استواری استراتژیک را در هر سناریویی در 10 سال آینده تضمین کنند واکاوی شدند. نتیجه اصلی در سطح کلان این است که همکاری و مشارکت با توجه به نقش کلیدی در منسجم کردن منابع و قابلیت-ها، نقش اصلی را در شکل دهی آینده کشاورزی ایران و همچنین استواری استراتژیک دارد. نهایتا با به کارگیری دو معیار استواری یعنی امکان پذیری و انعطاف پذیری اقدام به رتبه بندی استراتژی های استواری شد. همکاری های استراتژیک و توسعه نوآوری های کاربردی استوارترین استراتژی و سرمایه گذاری مستقل و توسعه نوآوری های پیشرفته به طور مستقل، ضعیف ترین استراتژی ها شناخته شدند.