عرفی شدن دینی

موضوع عرفی شدن از دیرباز دستمایه ی تحقیقات فراوان بوده است با این توضیح که اغلب تحقیقات برای سنجش عرفی شدن میزان دین داری جامعه را می سنجند و حالت معکوس دین داری را عرفی شدن قلمداد می کنند. اما مقاله ادعا دارد که عرفی شدن پدیده ای مستقل از دین داری است و برای سنجش آن نیز باید سنجه های مناسب احصا شوند. لذا نویسنده تلاش دارد با تحدید معنایی عرفی شدن، سطوح، ابعاد و مولفه های آن را نشان دهد. مقاله نشان می دهد که عرفی شدن در سه سطح کلان، میانه و خرد و در سه بعد اجتماعی (جامعوی)، دینی و فردی حادث می شود. عرفی شدن اجتماعی دارای سه مولفه ساختاری، فرهنگی و سازمانی است و در سه حوزه اجتماع، سیاست و اقتصاد اتفاق می افتد. عرفی شدن دینی نیز که در شکل «پذیرش ارزش ها، معیارها و قواعد عرفی» و «منفعت طلبی» نمود پیدا می کند به دو سطح کلان و میانه مربوط می باشد. عرفی شدن فردی، به عرفی شدن انگیزه ها، ارزش ها، عقاید، احساسات، شناخت ها و رفتارهای فرد اشاره دارد.