سرمایه های ناملموس

مقدمه و هدف پژوهش: موضوع این پژوهش بررسی میزان رابطه هوش هیجانی و نشاط با مطالعه موردی دانشجویان دانشگاه آزاد تهران و قزوین است که ضمن تشریح ادبیات، نظریه ها و تعاریف مختلف صاحب نظران از هوش هیجانی، به عنوان متغیر مستقل و نشاط، به عنوان متغیر وابسته تلاش شده است تا به این سؤال پاسخ داده شود که «هوش هیجانی تا چه حدی بر افزایش نشاط بین دانشجویان دانشگاه آزاد تهران و قزوین تأثیرگذار است؟» روش پژوهش: برای سنجش نشاط از مدل راجر مارتین و برای هوش هیجانی از مدل دنیل گلمن استفاده شد. طبق طرح تحقیق و معیارهای اندازه گیری شاخص ها، پرسشنامه ای با شصت سؤال طراحی گردید. سپس با روش نمونه گیری کوکران، پرسشنامه محقق ساخته بین 347 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران و دانشگاه آزاد اسلامی قزوین، توزیع گردید. پایایی داده ها با ضریب آلفای کرونباخ و روایی آن ها با تحلیل عاملی تأییدی سنجیده شد. پس از تجزیه و تحلیل داده ها، با آزمون ضریب رگرسیون به آزمون فرضیات پرداخته شد. یافته های پژوهش: یافته های این تحقیق حاکی از آن است که هوش هیجانی بالای افراد با امنیت در فرضیه جانبی سوم، قوت بیشتری دارد، سپس به ترتیب با سلامت، هویت و ارزش فرد رابطه معناداری دارد؛ اما بین هوش هیجانی و ثروت رابطه معناداری مشاهده نشد که علیرغم تأیید معناداری آن در ادبیات پژوهش، دلیل اصلی آن می تواند تفاوت متغیر ثروت به عنوان سرمایه مادی و ملموس با دیگر متغیرها باشد که جزو سرمایه های ناملموس هستند و ایجاد رابطه بین این دو بین پرسش شونده ها جاری نبوده است. نتیجه گیری: در این پژوهش به این نتیجه رسیدیم که هوش هیجانی در افزایش نشاط تأثیر معنادار مثبتی داشته است و می توان هوش هیجانی سرمایه های انسانی را با آموزش، بهبود و توسعه داد و از این طریق نشاط بیشتری به وجود آورد. نشاط، این عامل معجزه گر با تأثیر ژرف و عمیقی که بر ساختار مغز افراد برجای می گذارد، آنان را به سوی کامیابی و سلامت سوق داده و جامعه بانشاط، جامعه دانشگر و موفق را می سازد.