نظام نوآوری روستایی

نظام نوآوری و فناوری در جریان توسعه نقش بسزایی را ایفاء می کند. از طرفی توسعه محصولات کشاورزی و شناسایی موانع اثر گذار بر آن یک موضوع فراگیر و ملی می باشد. پژوهش حاضر با هدف، برنامه ریزی، شناسایی و تبیین موانع اثرگذار بر توسعه نظام نوآوری فناورانه در منطقه سیستان با استفاده از تکنیک سلسله مراتبی فازی (FAHP) موانع اثرگذار بر توسعه نظام نوآوری روستایی فناورانه شناسایی و رتبه بندی شدند. جامعه آماری شامل 40 نفر از خبرگان و کارشناسان جهاد کشاورزی منطقه سیستان می باشد و پرسشنامه ابزار اصلی جمع آوری داده ها بود، که روایی و محتوایی آن توسط خبرگان جهاد کشاورزی تأییدگردیده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده اینست که موانع مربوط به برنامه ریزی کارآفرینی و شکل گیری با وزن نهایی (27/0) بیشترین تأثیر را داشته و موانع تحقیقاتی و توسعه ای، موانع قانونی و سیاست گذاری، موانع نوآورانه و فناورانه، موانع نهادی- ساختاری، موانع مالی- اعتباری و موانع ترویجی- آموزشی به ترتیب با وزن های 19/0، 15/0، 14/0، 13/0، 08/0 و 04/0 در اولویت بعدی قرار گرفته اند. در راستای توسعه نظام نوآوری فناورانه روستایی توصیه می شود، سازمان ها و نهادهایی برای تشویق و ترغیب کشاورزان منطقه سیستان به منظور کارآفرینی با توجه امکانات منطقه ایجاد گردد.

منطقه سیستان بدلیل خشکسالی های دو دهه اخیر دچار معضلات فراوانی در بخش کشاورزی شده است. این در حالیست که نظام فناورانه و دانش بنیان در طرح های مختلف از سوی سازمان ها و ارگان ها برای این منطقه پیش بینی شده است. از این رو در این مطالعه موانع توسعه نظام دانش بنیان و فناورانه روستایی در بخش کشاورزی منطقه سیستان مدنظر می باشد. این هدف با استفاده از رویکرد سیستم پشتیبان تصمیم (DSS) و نظرات خبرگان بررسی گردید. بر اساس نتایج بدست آمده، موانع توسعه دانش بنیان با 27 درصد بیشترین مقدار را به خود اختصاص داده است. از اینرو پیشنهاد می گردد سازمان های مربوطه سیاست گذاری خود را در تسهیل انتقال فناوری نوآورانه به بخش کشاورزی در منطقه سیستان مورد توجه جدی تر قرار دهند. همچنین کاهش قوانین سخت و دست و پا گیر در این زمینه می تواند کمک شایانی به انتقال فناوری به بخش کشاورزی نماید.