انسان گرایی نوین

اومانیسم یا انسان گرایی مدرن یکی از مکاتبی است که انسان را محور همه چیز قرار می دهد و اصالت را به اراده و خواست او متعلق می داند. از دیدگاه امام موسی صدر، این مکتب مانع نقش آفرینی مؤثر دین در جهان امروز شده است. به سبب اهمیت این موضوع، هدف از این پژوهش، که با روش توصیفی تحلیلی و انتقادی انجام شد، نقد مبانی این مکتب با توجه به آثار و آرای امام موسی صدر بود تا به این پرسش پاسخ دهد که انسان گرایی نوین چگونه مانع نقش آفرینی دین در زندگی فردی و اجتماعی می شود. یافته ها و نتایج نشان داد دین امروزه بر اساس فلسفه عینیت گرایی، به ویژه در غرب، یک اُبژه (متعلق شناسایی) تلقی می شود که تجربه حسی را مقدم بر شناخت ذهنی می داند و مفاهیم را مستقل از عواطف و سلایق محسوب می کند. بنابراین، دین در زندگی انسان غربی تجلی و نمود ندارد؛ مانند اومانیسم، که با خودمحوری همه چیز را بر اساس منافع شخصی و حزبی تفسیر می کند و از خدامحوری و دین و اخلاق فاصله می گیرد و باعث رشد تک بُعدی بشر و تبدیل حب ذات به خودپرستی و رواج دیکتاتوری و استعمار و تبعیض و سرمایه داری طغیانگر می شود. صدر، با انتقاد از این جریان، معتقد است علم و عقل بشری به تنهایی برای سعادتمندی دو جهان کافی نیست و باید خدامحوری و شناخت حقیقت دین و تربیت فراگیر در کنار علم و عقل مورد توجه قرار بگیرد تا موجب تکامل و سعادت فردی و اجتماعی بشر شود.