برداشت منبع محور

به رغم گسترش حوزه ی مطالعاتی قدرت به عنوان یکی از کلیدی ترین مفاهیم علوم اجتماعی و بویژه در روابط بین الملل ، دامنه ی ابهام در این زمینه کماکان گسترده بوده ؛ و شاید به همین دلیل تعابیر « مجادله آمیز» و « مناقشه انگیز» به عنوان ابتدائی ترین ویژگی های قدرت مورد توجه اکثریت تحلیلگران قرار داشته است. شرایط یاد شده از ابعاد مختلف قابل تأمل است ؛ بخصوص از بعد برداشت های گوناگونی که نسبت به ماهیت، کار کرد و عناصر سازنده ی این مقوله و نیز چگونگی پیوند بخشی میان دو جزء محوری آن یعنی« منابع» و «کنترل آثار و نتایج» ، شکل گرفته. در هر صورت، بر مبنای این مفروض که هر نوع برداشت از قدرت ، تأثیر مستقیمی در فرایند« مفهومی سازی سیاست جهانی » داشته؛ در این نوشتار جهت گیری تحلیلی بر چگونگی اثربخشی « برداشت رابطه ای » به عنوان رویکردی چند بعدی و مولد، بر مطالعات بین المللی قدرت تمرکز دارد. پرسش اصلی اینکه : در چارچوب روند تحول پذیری ادبیات بین المللی-قدرت« برداشت رابطه محور» چگونه تأثیر گذار بوده است؟در پاسخ ، فرضیه ی مورد نظر عبارتست از اینکه: در چار چوب ادبیات بین-المللی قدرت، برداشت «رابطه محور»(قدرت به) زمینه ی شکل گیری و تقویت نگرشی چند بعدی به قدرت را در قالب رویکردهای «گونه شناسی چهار وجهی» ، « نظم های جهانی و تمدن ها» و « حکمرانی جهانی» فراهم آورده است. روش پژوهش مورد نظر نیز توضیحی – تبیینی است.