محور دامغان - جندق

تص ادفات یک ی از ب زرگ ت رین مش کلات سلامتی عمومی در جهان می باشد. ایمنی راه ها از دغدغه های اصلی صنعت حمل و نقل کشور محسوب می گردد و هم اکنون هزینه های بسیاری برای مهار روند افسار گسیخته تصادفات و تلفات جاده ای صرف می گردد. در این پژوهش به بررسی عوامل مختلف تأثیرگذار بر ایمنی محور مواصلاتی دامغان-جندق واقع در استان سمنان برای سال های 1397 الی 1399 پرداخته شد. با کمک نرم افزار آماری Minitab به بررسی عوامل پارامترهای هندسی تصادفات، سن افراد، تحصیلات افراد حادثه دیده و فصل های حادثه رخ داده پرداخته شد. همچنین با کمک نرم افزار Easyfit به بررسی بهترین توزیع آماری داده های تصادفات در سال های 1397 الی 1399 پرداخته شد. در ادامه با کمک مدل MLP، تصادفات این محور مدل سازی شد. نتایج نشان داد از بین عوامل پارامترهای هندسی، روسازی ضعیف عامل اصلی تصادف در این محور است. همچنین فصل فروردین بیشترین تصادفات رخ داده است. بالاترین نرخ افرادی که در این محور دچار حادثه شدند، افراد زیر دیپلم و سنین 41 الی 50 سال بودند. نتایج آزمون نکویی برازش نشان داد که توزیع Generalized Pareto برای سال های 1397 و 1399 و توزیع Gumbel برای سال 1398 بهترین توزیع هستند. مدل MLP در مدل سازی کارایی نسبتا مناسبی داشت و در مرحله تست مقادیر R2، MAE و RMSE به ترتیب 84/0، 91/1 و 65/2 شد. در نهایت، بازدید میدانی از این محور نشان داد که مشکلات و کاستی های متعددی وجود دارد که بایستی رفع گردند.