کسب وکارهای بوم گردی

بوم گردی از زیربخش های صنعت گردشگری است که جذابیت های فراونی در استفاده از فضا و ویژگی-های محیط روستا برای گردشگران ایجاد کرده و با کارکردهای متعدد در ارتقاء شاخص های اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی و زیست محیطی منطقه میزبان، همواره مورد توجه بوده است. کارآفرینان بوم گردی به منظور رشد کسب وکارهای خود در شرایط پیچیده، نیازمند شناسایی مخاطرات صنعت و ارتقاء ظرفیت تاب آوری می باشند. هدف از انجام این پژوهش طراحی الگوی تاب آوری استراتژیک کسب وکارهای بوم گردی در مناطق مرزی است که با روش داده بنیاد انجام شد. جامعه آماری 18 نفر از خبرگان و مطلعین کلیدی بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از مصاحبه های عمیق انجام شد و مفاهیم استخراج شده در سه گام کدگذاری باز، محوری و انتخابی، تحلیل شده و نهایتاً با تلفیق و دسته بندی مفاهیم، الگوی پارادایمی پژوهش ارائه شد. از نتایج این تحقیق می توان به هوشیاری کارآفرینانه، کشف و خلق فرصت های بوم گردی، ذهنیت کارآفرینانه، چشم انداز استراتژیک، جَو خلاق و نوآور و تبادلات اجتماعی جامعه محلی اشاره کرد که با راهبردهایی نظیر ایجاد شبکه های مجازی جهت معرفی کسب وکارهای بوم گردی، بهسازی مهارت ها، برندسازی، بازسازی مدل کسب وکار و خلق مزیت رقابتی می توان به پایداری، مقاوم سازی و انعطاف پذیری کسب وکارهای بوم گردی، توسعه فعالیت های اجتماعی، امنیت پایدار در مناطق مرزی، رفاه اجتماعی و شکوفایی اقتصاد محلی دست یافت.