تأخیر گزارش حسابرس

سهام داران و سرمایه گذاران با اعتماد به صورت های مالی و گزارش حسابرس، تصمیمات سرمایه گذاری بلندمدت خود را اخذ می کنند. از گذشته های دور حسابرسی به عنوان مکانیسمی در جهت کنترل مشکلات نمایندگی و تضاد منافع به کار گرفته شده است. اگر حسابرس در طی بررسی های خود به شواهدی مبنی بر ناتوانی شرکت به تداوم فعالیت دست یابد، باید در گزارش حسابرسی این موضوع را شامل سازد. هدف از این پژوهش بررسی عوامل اثرگذار بر اظهارنظر حسابرس نسبت به تداوم فعالیت شرکت از جمله: دوره تصدی حسابرس، تأخیر گزارش حسابرس، خرید اظهارنظر حسابرس، نسبت نقدینگی و اهرم مالی شرکت می باشد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نوع همبستگی می باشد و برای آزمون فرضیه ها از رگرسیون چندمتغیره و لجستیک استفاده شده است. نمونه پژوهش شامل 160 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی سال های 1389 تا 1398 است. یافته های حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد که نسبت اهرم مالی باعث افزایش میزان اظهارنظر تردید نسبت به تداوم فعالیت می شود. همچنین، خرید اظهارنظر حسابرس نیز از مواردی است که باعث کاهش میزان اظهارنظر تردید نسبت به تداوم فعالیت شرکت می شود .

در گزارش حسابرسی، مدت زمان پایان سال مالی شرکت تا تاریخ گزارش حسابرسی است و در اکثر موارد به عنوان مهم ترین مشخصه به موقع بودن گزارش های مالی تلقی می شود. انتشار به موقع صورت های مالی از سوی شرکت ها، یکی از ابعاد مهم گزاشگری مالی است که نقشی اساسی در بازار سرمایه و تصمیمات سرمایه گذاران دارد. تاخیر در گزارش حسابرسی به دلیل عدم ارایه اطلاعات به موقع به سهامداران، کیفیت اطلاعات را به خطر می اندازد. ارایه به موقع صورت های مالی از سوی شرکت ها، دارای محتوای اطلاعاتی بوده و بر ارزش بنگاه اثرگذار است. در نتیجه، بررسی عوامل اثرگذار بر تاخیر در گزارش حسابرسی حایز اهمیت است. هدف این پژوهش، تاثیر رفتار نامتقارن هزینه بر تأخیر گزارش حسابرس در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. به این منظور اطلاعات شرکت ها در فاصله زمانی 6 ساله از 1393 تا 1398 بررسی و 104 شرکت انتخاب شد. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از روش رگرسیون چند متغیره بر مبنای روش تحلیل ترکیبی داده ها با استفاده از نرم افزار Eviews صورت گرفته است؛ که در نتیجه اثر رفتار نامتقارن هزینه بر تأخیر گزارش حسابرس اثر منفی و معنادار دارد.