نسبت فعالیت معاملاتی

عوامل مؤثر بر بازده صندوق های سرمایه گذاری مشترک سهام در بورس اوراق بهادار تهران چکیده: صندوق های سرمایه گذاری مشترک به عنوان یکی از مهم ترین واسطه های مالی غیربانکی نقش انتقال سرمایه را از سوی دارندگان منابع (آحاد جامعه) به سمت مصرف کنندگان (شرکت های تولیدی و خدماتی و سایر) برعهده دارند. در ایران برای نخستین بار در قانون بازار اوراق بهادار مصوب سال 1384، این صندوق ها مورد توجه قرار گرفت و صندوق های سرمایه گذاری در سهام از ابتدای سال 1387 به عرصه بازار سرمایه گام نهادند. پژوهش حاضر باهدف بررسی عوامل مؤثر بر بازدهی صندوق های سرمایه گذاری مش ترک در ای ران انجام شده است؛ در این پ ژوهش اطلاع ات 30 ص ندوق سرمایه گذاری مش ترک در یک بازه زمانی 96 ماهه از اسفند ماه سال 1391 تا اسفند ماه سال 1399 بررسی شده است روش آماری استفاده شده جهت تحلیل داده ها، همبستگی و رگرسیون چند متغیره می باشد. نتایج حاص ل از آزم ون فرضیه ها نشان می دهد که بین تعداد واحدهای سرمایه گذاری، عمر صندوق و بازده بازار رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین نسبت فعالیت های معاملاتی و بازده صندوق های سرمایه گذاری مشترک رابطه معناداری وجود ندارد. بین مقدار وجه نقد نگهداری شده و بازده صندوق های سرمایه گذاری مشترک رابطه منفی ومعناداری وجود دارد.

هدف این تحقیق بررسی تاثیر توانایی کسب بازدهی مازاد بر اساس شانس یا تجربه مدیران بر جریان صندوق های سرمایه گذاری مشترک با تکیه بر نسبت فعالیت معاملاتی و تعداد واحدهای سرمایه گذاری بوده است. قلمرو مکانی این تحقیق صندوق های سرمایه گذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و قلمرو زمانی سالهای بین 1393 تا 1399 بوده است. تحقیق حاضر در زمره تحقیقات کاربردی قرار دارد، چنانچه طبقه بندی انواع تحقیقات بر اساس ماهیت و روش را مدنظر قرار گیرد، روش تحقیق حاضر از لحاظ ماهیت در زمره تحقیقات توصیفی قرار داشته و از نظر روش نیز در دسته تحقیقات همبستگی محسوب می گردد. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها و اطلاعات، ازروش کتابخانه ای استفاده شد. در بخش داده های پژوهش از طریق جمع آوری داده های صندوق های سرمایه گذاری نمونه با مراجعه به صورت های مالی، یادداشت های توضیحی و ماهنامه بورس اوراق بهادار انجام پذیرفت. بر اساس روش حذف سیستماتیک تعداد 27 صندوق به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. به منظور توصیف و تلخیص داده های جمع آوری شده از آمارتوصیفی و استنباطی بهره گرفته شده است. به منظور تحلیل داده ها ابتدا پیش آزمون های ناهمسانی واریانس، آزمون F لیمر، آزمون هاسمن و آزمون جارک – برا و سپس از آزمون رگرسیون چند متغیره برای تایید و رد فرضیه های تحقیق (نرم افزار ایویوز) استفاده گردیده است. نتایج نشان داد تاثیر توانایی کسب بازدهی مازاد بر اساس شانس و تجربه بر جریان صندوقهای سرمایه گذاری با نسبت فعالیت معاملاتی بالا، متفاوت از صندوق های سرمایه گذاری با نسبت فعالیت معاملاتی پایین است؛ به علاوه تاثیرتوانایی کسب بازدهی مازاد بر اساس شانس و تجربه بر صندوقهای سرمایه گذاری با تعداد واحدهای سرمایه گذاری زیاد، متفاوت از صندوق های سرمایه گذاری با تعداد واحدهای سرمایه گذاری کم است.