مکان مبنا

ارزیابی آسیب پذیری یکی از پیش نیازهای تحلیل ریسک در مدیریت بلایاست. آسیب پذیری در برابر زلزله به ویژه در مناطق شهری در طول سالیان متمادی به دلیل وجود ساختارهای پیچیده شهری و توسعه سریع افزایش یافته است. به منظور انجام دادن اقدامات پیشگیرانه و کاهش خسارات ناشی از زلزله، تعیین مناطق آسیب پذیر و اندیشیدن به تمهیدات لازم ضروری به نظر می رسد. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی آسیب پذیری بلوک ها شهری در تهران با استفاده از یک مدل مکان مبنا بود. برای نیل به این هدف، ابتدا معیارهای مؤثر جهت ارزیابی آسیب پذیری زلزله در سه گروه در معرض قرار گرفتن، حساسیت، و ظرفیت انطباق پذیری (مجموعاً 16 معیار مکانی) قرار گرفتند. با استفاده از نظر کارشناسان و مدل فرایند تحلیل شبکه ای اهمیت هر یک از معیارها مشخص شد. از توابع فازی و مدل روش میانگین وزنی مرتب شده به ترتیب جهت نرمال سازی نقشه معیارها و تهیه نقشه های آسیب پذیری در سناریوهای مختلف استفاده شد. در نهایت آنالیز حساسیت معیارها انجام شد. نتایج نشان داد معیارهای تراکم جمعیت آسیب پذیر و میانگین شیب به ترتیب دارای بیشترین و کمترین اهمیت اند. نقشه های آسیب پذیری مختلف نشان داد مناطق شمالی منطقه مورد مطالعه در همه سناریوها در کلاس آسیب پذیری قرار دارند. پایداری و قابلیت اطمینان نتایج خروجی با روش آنالیز حساسیت ارزیابی شد. نتایج نشان داد تغییر وزن معیارها تأثیر قابل توجهی بر خروجی های مدل ندارد و به وضوح پایداری مدل پیشنهادی را اثبات می کند.