نوع درگیری با کرونا

همه گیر شدن ویروس کرونا بر تعاملات خانواده و سبک زندگی خانوادگی اثر گذاشته و سبک زندگی در ارتباط با الزامات پیشگیری دگرگون شده است. این پژوهش با روش کمی به شیوه پیمایش بر روی تعداد چهارصد خانواده شامل افرادی که یک یا دو بار درگیر بیماری کرونا شده اند یا یکی از اعضای خانواده آن ها فوت شده از همه مناطق تهران به شکل نمونه گیری تصادفی انجام شده است.[1] نتایج نشان می دهد میانگین سطح پیشگیری فردی و اجتماعی افراد موردمطالعه زیاد و میانگین کنترل ارتباطات اجتماعی و کنترل حضور در جامعه آنان کم است. از گویه های سبک زندگی بین ماسک زدن، رابطه زوجین با والدین و خواهر و برادرها، رابطه با فامیل، رابطه با دوستان، کاهش گردش شهری و تفریحات داخل شهر، کاهش سفر به سایر شهرها و کاهش پارک رفتن با شدت درگیری با کرونا رابطه معنی دار وجود دارد. بین سن افراد و سطح تحصیلات و تعداد اعضای خانواده که بیرون می روند با شدت کرونا رابطه مستقیم وجود د دارد. میانگین پیشگیری فردی و خانوادگی در افراد بستری کم تر از افراد بی نیاز به بستری بود. میزان ارتباطات اجتماعی هم در بستری شده ها بالاتر از افراد بی نیاز به بستری شدن بود. کنترل ارتباطات اجتماعی و کنترل حضور در جامعه رابطه معنی داری با دو بار ابتلا به کرونا دارند و در بین افرادی که دوبار کرونا گرفته بودند، میزان ارتباطات اجتماعی و حضور در جامعه بیشتر از سایر پاسخ گویان بوده است. براساس یافته ها پاسخ گویانی که شدت بیماری آنان در دور اول بیشتر بوده است در دور دوم نیز نوع شدید آن را تجربه کرده اند.   [1] . اطلاعات مربوط به این خانواده ها از طریق خانه سلامت شهرداری ها و دانشجویانی که در بسیج مناطق در حوزه کرونا کمک می کردند، تهیه شده است.