سرطان های پوستی

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان امید و کیفیت زندگی در بیماران زن مبتلابه سرطان های پوستی تحت شیمی درمانی صورت پذیرفت. روش پژوهش توصیفی – مقطعی که در سال 1400 بر روی 130 نفر از این جمعیت بیماران که تحت شیمی درمانی در بیمارستان های شهر مشهد بودند، انجام شد. به دلیل حضور 176 نفر بیمار زن مبتلا به سرطان های پوست، تمامی آن ها به صورت سرشماری انتخاب شدند که از این تعداد فقط 130 نفر اقدام به تکمیل پرسشنامه ها نمودند درنتیجه به همان تعداد نیز برای تکمیل پرسشنامه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه استاندارد پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) و امید به زندگی میلر بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استباطی (آزمون( Chi-square استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که میزان امید و کیفیت زندگی در بیماران زن مبتلابه سرطان های پوستی تحت شیمی درمانی از متئوسط جامعه پایین تر است. همچنین زنان با میزان تحصیلات بالاتر، شرایط اقتصادی بهتر و متاهل نسبت به سایر افراد مبتلا از امیدواری بیشتری برخوردار بودند. این عوامل با کیفیت زندگی بیماران زن مبتلابه سرطان های پوستی تحت شیمی درمانی رابطه معناداری نداشتند.