ضعف آموزش

با گذر زمان در سیستم آموزش کشور تغییرات گسترده ای صورت میپذیرد که موجب ایجاد آسیب های جبران ناپذیری به این نظام میشود که علوم حقوق از این امر مستثنی نیست که به تبع آن ضعف در این سیستم را بدنبال خواهد داشت. در ابن بین رشته حقوق مستثنی از ایرادات نبوده و بیشینه ایرادات وارد بر این بحث متوجه استادان ( نحوه استخدام اساتید، کارهای غیر علمی اساتید) و در برخی موارد متعلق به نحوه جذب دانشجو(جذب بردون ضابطه و آزمون دانشجو) همچنین نحوه ارائه آموزش (عدم احاطه دانشجو بر مطالب حقوقی،سیستم نمره محور،ارائه غیر پژوهشی و صرفا تئوری مطالب آموزشی) و البته موارد پژوهشی میباشد. گسستگی در شیوه تدریس،منابع مورد استفاده،مدیریت دانشکده ها نیز در این خصوص دخیل میباشد. با توجه به مباحث مطرح شده در این تحقیق با مطالعات میدانی و نظرسنجی ،عمده دلایل، چالش شناسیی و در حد توان نسبت به هر یک راه کارهایی ارائه نماییم. در بخش نتایج عمده آسیب های آموزشی حقوق که عبارتند از 1- مشکلات موجود بررشته های دانشگاهی حقوق 2- بررسی آسب های اجرایی علوم حقوق 3- آسیب های موجود در منابع تدریسی حقوق 4- آسیب های موجود در مدیریت دروس و سرفصل ها .با توجه به مطالعات میدانی صورت گرفته مهمترین آسیب های حوزه رشته حقوق در دانشگاه متوجه این موارد بود : 1- نبود گام بندی اهداف آموزش 2- ارتباط با رشته شغلی دچار نقص کلی میباشد. 3- مطالعات جواب گوی نیاز های موجود نمیباشد 4- ضعف در کارآفرینی ، 5- ضعف در پژوهش های میان رشته ای

علوم برق از سال 1295 که پایش به کشور ما باز شد تا زمان حاضر شاهد فراز و نشیب فراوان بوده است. طبق یک طبقه بندی می توان آسیب های مرتبط با این رشته را به آسیب های مربوط به نظام سیاسی - اجتماعی (شامل عدم وجود راهبرد جامع، توسعه ناکافی نهادهای مدنی علمی، توهم استغنا از علوم ، ارتباط ناقص با دستگاه های اجرایی، ابهام وحدت دو نهاد صنعت و دانشگاه و فرار نخبگان)، آسیب های مربوط به اندیشمندان (اعم از تحویل علوم برق به علوم دیگر، ابهام ارتباط سنت و تجدد، رضایت بخش نبودن سطح دانش ، ابهام در بومی سازی، ناکافی بودن مطالعات میان رشته ای) تقسیم نمود. با گذر زمان در سیستم آموزش کشور تغییرات گسترده ای صورت میپذیرد که موجب ایجاد آسیب های جبران ناپذیری به این نظام میشود که علوم برق از این امر مستثنی نیست که به تبع آن ضعف در این سیستم را بدنبال خواهد داشت. وهمچنین نحوه ارائه آموزش (عدم احاطه دانشجو بر مطالب رشته برق،سیستم نمره محور،ارائه غیر پژوهشی و صرفا تئوری مطالب آموزشی) و البته موارد پژوهشی ( ترجمه و تکثیرات بی رویه و بدون کنترل،بنیادی نبودن مطالب علمی و پژوهشی) میباشد. البته لازم به ذکر است گسستگی در شیوه تدریس،منابع مورد استفاده،مدیریت دانشکده ها نیز در این خصوص دخیل میباشد. با توجه به مباحث مطرح شده در این تحقیق با توجه به مطالعات میدانی و نظرسنجی ها عمده دلایل و چالش ها شناسیی و در حد توان نسبت به هر یک راه کارهایی ارائه نماییم.

علوم مهندسی عمران از سال 1336 که پایش به دانشگاه های ما باز شد تا زمان حاضر شاهد فراز و نشیب فراوان بوده است پژوهشهای علمی، که بخش عمدهای از فعالیتهای دانشگاه ها و پژوهشگاه های کشور را طی دو دهه اخیر به خود اختصاص داده است، بدون شک یکی از مؤلفه های قطعی توسعه و پیشرفت کشور قلمداد میشود. تأکید رهبران سیاسی و نخبگان علمی کشور بر نیاز جدی به توسعه هرچه بیشتر علم و فنّاوری گواهی بر مدعای فوق است. از طرفی، بروز ضعفها و کاستی ها، چه در برنامه ریزی و چه در اجرای هدفمند پژوهشهای علمی، موجب سردرگمی نهادهای دست اندرکار شده و چشم انداز آتی پیشرفت علمی کشور را با شک و تردید جدی مواجه ساخته است. در این نوشته، ضمن انتقاد از صرفاً بیان مشکلات موجود، پیشنهاد شده است تا آحاد جامعه فرهیخته پژوهشی کشور، از طریق تبادل نظر و همفکری، مساعی خویش را در ترسیم نقشه راهی برای اجرای هدفمند پژوهش علمی طی دهه اخیر به کار بندند. طبق یک طبقه بندی میتوان آسیبهای مرتبط با این رشته را به آسیبهای مربوط به نظام اجتماعی (شامل عدم وجود راهبرد جامع، ارتباط با گفتمان مسلط، توسعه ناکافی نهادهای علمی، توهم استغنا از علوم مهندسی، ارتباط ناقص با دستگاه های اجرایی، ابهام وحدت دو نهاد حوزه و دانشگاه، نابسندگی معیارها، دست دوم بودن علوم مهندسی و فرار نخبگان،( آسیبهای مربوط به اندیشمندان) اعم از ابهام ارتباط دانشگاه و صنعت، رضایتبخش نبودن سطح دانش فنی، ابهام در بومیسازی، ابهام در بروزسازی، ناکافی بودن مطالعات میان رشته

یکی از مهم ترین تحولات فرهنگی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، تلاش برای درونی سازی ارزش های انقلاب اسلامی در ساختارهای آموزشی و پژوهشی در کشور است. در این میان، اگرچه بسیاری از رشته های دانشگاهی، دستخوش برخی تغییرات ساختاری شده اند، اما مدیریت جهانگردی به سبب اهمیت جایگاه آن در ساختِ تمدنی بومی و اسلامی مورد توجه جدی تری قرار گرفته است. تحقّق این استراتژی علمی در کشور، تنها از طریق عملیاتی شدن اهداف آن در رشته های مدیریت جهانگردی ممکن می باشد؛ اما از سوی دیگر با توجه به تحولات آموزش و پژوهش در عصر پیشرفت دیجیتالی و انفجار دانش، برخی روش ها و نگرش های سنتی در مدیریت جهانگردی، نیازمند تغییرات نوینی در راستای تولید دانش در عصر جهانی شده ی کنونی است تا تمدن سازی اسلامی ایرانی، برون داد نظام آموزش در ایران باشد. در بخش نتایج، عمده آسیب های آموزشی مدیریت جهانگردی که عبارتند از 1- مشکلات موجود بر رشته های دانشگاهی مدیریت جهانگردی 2- بررسی آسیب های اجرایی علوم مدیریت جهانگردی 3- آسیب های موجود در منابع تدریسی مدیریت جهانگردی 4- آسیب های موجود در مدیریت دروس و سرفصل ها مورد به تفصیل، مورد بحث و بررسی قرار خواهند گرفت. بنابراین به نظر می رسد که آسیب شناسی وضعیت مدیریت جهانگردی در ایران، در راستای تحقّق تمدن سازی اسلامی ایرانی، مقدمه ای ضروری و اجتناب ناپذیر است.