توان ثبات مرکزی

ثبات مرکزی واژه ای پرطرفدار محسوب می شود و اصول پایه ای بسیاری از برنامه های بازتوانی، آموزش عملکرد و برنامه های پیشگیری است. از این رو، هدف پژوهش حاضر؛ بررسی ارتباط استقامت و توان ثبات مرکزی با عملکرد ورزشکاران نوجوان می باشد. در این مطالعه 12 شناگر پسر شرکت کردند. برای اندازه گیری استقامت و توان ثبات مرکزی به ترتیب از پروتکل مک گیل و آزمون پرتاب توپ مدیسین بال و آزمون دراز و نشست استفاده شد. عملکرد آزمودنی ها به صورت عمومی (پرش طول، پرش عمودی، دو 9 مترسرعتی، دو 9×4 متر، آزمون انعطاف پذیری و پرتاب توپ مدیسین بال) و اختصاصی (تواتر استروک، و رکورد 100 متر کرال سینه) اندازه گیری شد. از روش همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط استقامت و توان ثبات مرکزی با عملکرد ورزشکاران استفاده شد. نتایج نشان داد تنها بین آزمون فلکشن تنه با پرش طول و پرتاب توپ مدیسین بال و بین امتیاز کلی توان ثبات مرکزی با انعطاف پذیری ارتباط وجود دارد. همچنین بین فلکشن جانبی سمت چپ با دو 9×4 متر و بین آزمون فلکشن تنه با تواتر استروک رابطه معکوس معنی داری یافت شد. نتایج این پژوهش بیانگر ارتباط ضعیف بین ناحیه ثبات مرکزی و عملکرد عمومی و اختصاصی شناگران است، که بر اساس این نتایج ضرورتی برای تمرکز روی این سبک از برنامه های تمرینی برای شناگران وجود ندارد.