بحران هواداری

  هدف از پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر بحران هواداری در لیگ برتر فوتبال ایران براساس مدل سه شاخگی بود. این پژوهش از نوع آمیخته بود که در دو مرحله کیفی و کمی انجام گرفت. در بخش کیفی برای انجام مصاحبه های عمیق، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. پس از انجام 21 مصاحبه با متخصصان، داده ها براساس رویکرد تحلیل محتوای کیفی کدگذاری شد. در بخش کمی، 10 نفر از خبرگان براساس نمونه گیری قضاوتی انتخاب شدند و داده ها به روش تحلیل سلسله مراتبی رتبه بندی شد. براساس نتایج پژوهش، 18 عامل شناسایی شده مؤثر بر بحران هواداری در سه شاخه محتوایی، ساختاری و زمینه ای قرار گرفتند. عوامل شاخه محتوایی به ترتیب اولویت عبارت بودند از: وضعیت داوری، فساد در فوتبال، کجرفتاری هواداران، مدیریت ارتباطات، قومیت گرایی و نژادپرستی، ویژگی های روان شناختی، رفتارهای غیرحرفه ای ذی نفعان و ترکیب جمعیتی؛ عوامل شاخه ساختاری به ترتیب اولویت عبارت بودند از: مدیریت ایمنی و امنیت استادیوم، زیرساخت عمومی و زیرساخت اورژانسی-پزشکی؛ عوامل شاخه زمینه ای نیز به ترتیب عبارت بودند از: عوامل فرهنگی-اجتماعی، کارکرد رسانه، عملکرد شورای تأمین، قوانین انضباطی، شرایط تیم و رقابت، عوامل سیاسی-اقتصادی و شرایط جوی. بنابراین به مدیران و مسئولان برگزاری مسابقات و باشگاه ها پیشنهاد می شود که با آگاهی از عوامل شناسایی شده در جهت مدیریت مؤثرتر بحران هواداری گام بردارند.