مشارکت پذیری سیاسی

مشارکت پذیری سیاسی عبارت است از؛ رفتاری از سوی شهروندان که متوجه قلمرو سیاست است، و به منظور اثر گذاشتن بر نحوه تصمیم گیری و انتخاب حاکمان صورت می گیرد. شرایط اجتماعی، فرهنگی و سیاسی هر جامعه و ویژگی گروه ها و طبقات اجتماعی مشارکت کننده بر مشارکت پذیری سیاسی مؤثر است. مسئله اصلی این پژوهش، مطالعه مشارکت پذیری سیاسی و بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر آن، با تأکید بر شهروندان بالای 18 سال شهر اهواز می باشد. برای توصیف و تبیین تأثیر چهار بُعد سرمایه اجتماعی بر مشارکت پذیری سیاسی، با توجه به ادبیات رایج در مشارکت پذیری سیاسی، چارچوب نظری تلفیقی بادسته بندی رویکردهای نظری مربوط به مشارکت پذیری سیاسی در چهار دسته رویکرد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، چارچوب نظری این پژوهش طراحی و تنظیم گردید. و فرضیه مورد پژوهش در این تحقیق بصورت ارتباط بین 4 بُعد سرمایه اجتماعی(کنش های یاری گرانه، شبکه روابط و پیوندهای اجتماعی، اعتماد اجتماعی، تعامل اجتماعی) و الگوهای مشارکت پذیری سیاسی در بین شهروندان بالای 18 سال شهر اهواز تدوین و ارائه گردید. نمونه آماری این تحقیق با حجم 384 نفر با استفاده از فرمول کوکران بدست آمد. و در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای برای نمونه گرفتن از کل شهروندان ساکن در مناطق هشت گانه شهرداری های شهر اهواز استفاده شد. داده های پژوهشی این تحقیق به صورت پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه گردآوری گردیده است. نتایج پژوهش در جمعیت مورد مطالعه نشان می دهد که متغیر مورد استفاده و ابعاد آن در این پژوهش با متغیر وابسته تحقیق دارای رابطه می باشند.