رودخانه سلطان آباد

در حال حاضر بستر بسیاری از رودخانه های شهری و حرایم آن به جای آنکه به عنوان یک فضای شهری دلپذیر مورد استفاده قرار گیرد، به فضایی زائد، غیرقابل استفاده، ناامن، متروکه و بازمانده شهری تبدیل شده اند. در شهر شیراز دو مسیل عمده شرقی- غربی (رودخانه خشک و سلطان آباد) ساختار و استخوان بندی این شهر را تشکیل داده اند. در مطالعه حاضر با هدف طراحی پایدار کریدورهای طبیعی شهری با رویکرد اکولوژیک، به بررسی رود- دره سلطان آباد پرداختیم. به منظور تحلیل ساختار زیست محیطی، کالبدی و اجتماعی این رود- دره از تکنیک برنامه ریزی راهبردی کمی و swot استفاده نمودیم. در گام اول با استفاده از پرسشنامه تکمیل شده توسط گروه هدف اقدام به تبیین و شناسایی نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدیدهای محدوده مطالعاتی پرداختیم. با استفاده از نظرات کارشناسان متغیرها وزن دهی گردد، سپس نوع استراتژی مسلط را براساس ماتریس های IEF و EFE تعیین نمودیم. با استفاده از ماتریس QSPM راهبردها را اولویت بندی نموده و در پایان به ارائه معیارهای طراحی در قالب 4 مؤلفه منظر پایدار شهری پرداختیم. استراتژی مسلط در برخورد با رود- دره سلطان آباد، استراتژی تهاجمی/ رقابتی است و براساس ماتریس QSPM استراتژی SO1: ایجاد فضاهای اکوتوریستی و تفرجی جذاب و با طراوت در حاشیه پیرامونی رود- دره بهترین استراتژی برای ساختار زیست محیطی، کالبدی و اجتماعی رود- دره سلطان آباد می باشد.