نقد صورت گرایانه

نظریه فرمالیسم، یکی از جریان های نقد ادبی است که در دهه اول قرن بیستم در مسکو پدید آمد. طرفداران این نظریه به الگوهای مربوط به فرم و شکل ظاهری متنِ ادبی توجه داشتند. به اعتقاد فرمالیست ها «ادبیتِ» متن از راه برجسته سازی، آشنایی زدایی و ... حاصل می شود. به کارگیریِ این ترفندها، سبب به تأخیر افتادن و گسترش معنای متن و در نتیجه التذاذ و بهره وری بیشتر خواننده از آن می شود. از این منظر، مثنوی به خاطر نگرش خاص مولانا و تجربه های منحصر به فرد وی هنگام سرودن این اثر، مثنوی را مشحون به خلاف آمد عادت هایی در کاربردهای صرفی و نحوی کرده و با برهم زدن قاعده های دستوری، سبب زایش طبیعی شعر و برجستگی زبان شعری وی شده است. این مقاله بر آن است تا با بررسی و تحلیل شیوه های کاربرد حرف اضافه در مثنوی ، میزان تأثیر این شگردها را بر مخاطب مشخص سازد. روش تحقیق به صورت کتابخانه ای و تحلیل محتوا و طبقه بندی داده هاست. جایگاه مولوی در ادب فارسی، ضرورت مطالعه در خصوص وی، و نیز نبودنِ پژوهشی در این موضوع، اهمیت تحقیق را مشخص می کند و حاصل مقاله نیز نشان می دهد که مولوی با کاربردهای نامتعارف حرف اضافه در سطوح مختلفِ صرفی و نحوی، موجبات برجستگی زبان و در نتیجه تأثیرگذاری مضاعف مثنوی بر مخاطب را فراهم آورده است.

امروزه اندیشمندان و سیاستگذاران، برای مدیریت منابع انسانی نقش های جدیدی متصورند که یکی از مهم ترین آن ها «ابتنای بر شایستگی» در تمامی کارکردهای مدیریت منابع انسانی از برنامه ریزی و انتخاب به مثابه فرآیندهای ورودی تا توسعه و نگهداشت و فرآیندهای خروجی منابع انسانی است. هدفِ مقاله، نقد و بررسی کتاب مدیریت منابع انسانی مبتنی بر شایستگی اثر دیوید دوبوا و همکاران است. در این مقاله بر مبنای دو روش نقد صورت گرایانه که بر فرم-یعنی عناصری مانند ساختار و نگارش- متمرکز است و نقد پژوهشی که به محتوا اصالت می دهد و نیز بر اساس معیارهای شورای نقد و بررسی متون و و کتب علوم انسانی به نقد اثر پرداخته شد. یافته ها نشان داد نقاط قوت اصلی کتاب، برخورداری از دیدگاه توأمان نظری و کاربردی، توجه به بافتار سازمانی در کاربرد شایستگی ها و مقابله و مقایسه فرایندهای سنتی با فرآیندهای شایستگی محور منابع انسانی هستند. در عین حال، اثر نقاط قابل بهبودی دارد که از جمله مهم ترین آن ها می توان به روزآمد نبودن منابع به رغم تجدید چاپ کتاب، اشاره به موضوعات کم ارتباط با مفهوم اصلی کتاب و لزوم تبیین شیوه های نوین فرایندهای مدیریت منابع انسانی در رویکرد شایستگی محور اشاره کرد. در پایان بر مبنای یافته ها، پیشنهادهایی در دو سرفصل شکلی و محتوایی ارائه شد.