مراودات اجتماعی

با توجه به اهمیت محل سکونت و کیفیت محیط مسکونی در شهر به عنوان محیطی تاثیرگذار بر روحیه و نشاط ساکنان مجموعه های مسکونی، ضرورت طراحی فضاهای باز مجموعه های مسکونی با توجه به نیازها و الگوهای رفتاری ساکنان مجموعه همراه با در نظر گرفتن اصول مبتنی بر برنامه ریزی شهری و طراحی محیطی نمایان می گردد. هدف از این پژوهش دست یابی به اصول و الگویی جهت تلفیق فضاهای باز مجتمع های مسکونی با فضای سبز است. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی–تطبیقی، ابتدا به بررسی و تشریح گونه ها و چیدمان فضاهای پر و خالی مجتمع های مسکونی و الگوهای مختلف فضای سبز قابل اجرا جهت تلفیق با محیط می پردازد، سپس در ارتباطی سلسله مراتبی و منسجم، براساس معیارهای حاصل از این قسمت، آن را در نقش تلفیق فضای سبز در میزان مراودات اجتماعی ساکنین یاسوج به کار می بندد. بر این مبنا یافته های این پژوهش آموزه هایی را برای ارتقای فضای محیط های مسکونی و افزایش مراودات اجتماعی و پویا سازی فضای شهری در شهر یاسوج در اختیار قرار می دهد.