سرمایه در گردش ناخالص

هدف این پژوهش بررسی تأثیر سرمایه در گردش بر شاخص های سنجش موفقیت (متغیر های غیر مالی) م ی باشد. در این پژوهش از 856 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، تعداد 142 شرکت به عنوان نمونه انتخاب شده و قلمرو زمانی این پژوهش از سال 1390 تا 1394 انتخاب گردیده است. داده های جمع آوری شده برای آزمون فرضیه ها با استفاده از نرم افزار stata و Eviews و مدل لاجیت تابلویی به روش حداکثر راست نمایی استفاده شده است. فرضیه های این پژوهش تأثیر سرمایه در گردش خالص و سرمایه در گردش ناخالص بر شاخص های سنجش موفقیت (متغیر های غیر مالی: حجم معاملات و دفعات معامله) شرکت ها می باشد. یافته های پژوهش حاکی از تأثیر مثبت و معنادار سرمایه در گردش خالص بر حجم و تعداد دفعات معامله و بی تأثیر بودن سرمایه در گردش ناخالص بر حجم و تعداد دفعات معامله می باشد. نتیجه نشان می دهد که وجود مناسب سرمایه در گردش می تواند شرکت ها را در جلب اعتماد سرمایه گذاران و تشویق آن ها به سرمایه گذاری کمک کند. با توجه به یافته ها به مدیران شرکت ها پیشنهاد می شود که با دانستن نقش و کاربرد مهم سرمایه در گردش، می توان نقشی در تبیین بهبود عملکرد و رسیدن به موفقیت شرکت ایفا کنند.